مقايسه توان هوازي، توان بي هوازي، شاخص توده بدن و درصد توزيع چربي دانشجويان دختر دانشجو و غير دانشجو

Comparing aerobic capacity,anaerobic power,body mass index and percentage of body fat distribution,student and non-student female students

هدف از اين پژوهش، مقايسه توان هوازي، توان بي هوازي، شاخص توده بدن درصد چربي دانشجويان ورزشكار و غيرورزشكار دانشگاه آزاد اسامي واحد تاكستان بود. روش تحقيق: 30 دانشجوي زن ورزشكار عضو تيم هاي ورزشي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تاكستان و 30 دانشجوي غير ورزشكار در رده سني 25 - 20سال به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب گرديدند. اندازه گيري توان هوازي به وسيله آزمون آستراند، توان بي هوازي از طريق آزمون پرش عمودي، درصد چربي زير پوستي به وسيله كاليپر از سه ناحيه سينه، شكم و ران انجام گرفت. شاخص توده بدن آزمودني ها نيز از تقسيم وزن(به كيلوگرم) بر مجذور قد(متر) محاسبه گرديد. تجزيه و تحليل داده هاي جمع آوري شده توسط نرم افزار SPSS نسخه 16 و به كمك آزمون تي مستقل ) t-test ) ) درسطح معني داري 05/ p 0 انجام گرفت. يافته ها: تفاوت معني دار آماري بين توان هوازي و شاخص توده بدن دانشجويان ورزشكار و غير ورزشكار وجود نداشت، در حالي كه مقادير توان بي هوازي ورزشكاران به طور معني داريp=0/03) ) بالاتر از آزمودني هاي غير ورزشكار بود. در مقابل، درصد چربي زير پوستي غير ورزشكاران به طورمعني داري ( 001 /p=0 ) بالاتر از ورزشكاران بود. نتيجه گيري: تمرينات ورزشي در دوره دانشجويي و محيط دانشگاه، موجب بهبود توان بي هوازي و كاهش درصد چربي زير پوستي در دانشجويان ورزشكار در مقايسه با دانشجويان غيرورزشكار مي گردد