بررسي تاثير بازي هاي رايانه اي بر روابط والد – فرزند

هدف: گسترش روزافزون محبوبيت بازي هاي رايانه اي در ميان كودكان و نوجوانان، محققان را برآن داشته است تا به مطالعه تاثيرات شناختي، عاطفي و رفتاري در يك بعد و مطالعه فردي، خانوادگي و اجتماعي اين بازي ها در بعد ديگر بپردازند. هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير بازي هاي رايانه اي بر روابط والد- فرزند مي باشد. روش: جامعه آماري اين پژوهش والدين فرزندان 8 تا 18 سال در شهر همدان بودند كه فرزندان آنها ساعت هاي قابل توجهي را به بازي هاي رايانه اي مي پرداختند. ازاين جامعه، نمونه اي انتخاب گرديد كه فرزندانشان حداقل 1 سال و در طول شبانه روز بين 3 تا 6 ساعت (با ميانگين 4:30) از بازي هاي رايانه اي استفاده مي كردند. حجم نمونه از 40 نفر، 20 پدر و 20 مادر تشكيل شده بود. همچنين فرزندان آنها (تعداد 40 نفر) نمونه ي ديگر پژوهش ما را تشكيل مي دادند. دراين پژوهش از روش نمونه گيري در دسترس و گلوله برفي استفاده شد. ابزار پژوهش دو نوع مصاحبه نيمه ساختار يافته كه نوع اول شامل چهار سوال كلي و باز- پاسخ براي والدين و نوع دوم شامل سه سوال كلي و باز- پاسخ براي فرزندان بود. هر مصاحبه به مدت 15 دقيقه انجام مي شد. در اين تحقيق براي تحليل داده ها از روش كد گذاري آزاد و كد گذاري محوري استفاده شد. يافته ها: تجزيه و تحليل متن مصاحبه هاي والدين در مورد ديدگاه آنها به بازي رايانه اي فرزندانشان به شكل گيري 3 مضمون كلي و 8 طبقه جزيي منجر شد. از برجسته ترين عوامل جزيي كه موجب رنجش و پرخاشگري والدين نسبت به فرزندانشان شده بود، مي توان به نافرماني از دستورات والدين،عملكرد تحصيلي ضعيف و عدم رابطه كلامي با والدين اشاره كرد. همچنين درصد قابل توجهي ازفرزندان نيز ابراز نارضايتي و رابطه عاطفي سرد نسبت به والدين خود داشتند. نتيجه گيري: به طور كلي اين پژوهش نشان داد بازي هاي رايانه اي مي توانند بين روابط والد- فرزند، نارضايتي، درگيري و رابطه سرد عاطفي ايجاد كند.