بررسي روند تكاملي معماري پردازنده هاي گرافيكي

واحد پردازش گرافيكي يك واحد خاص منظوره و با ساختاري كاملا موازي به منظور تسريع پردازش تصاوير دو بعدي و سه بعدي مي باشد. وظيفه اصلي اين واحد حذف بار اين نوع پردازش ها ازسمت پردازنده مركزي است. واحدهاي پردازش گرافيكي در دامنه وسيعي از كامپيوترها چه كامپيوترهاي رو ميزي و قابل حمل گرفته تا تلفن همراه و ابر كامپيوترها گسترده شده اند. توانمندي هاي يك پردازنده گرافيكي مي تواند موجب سهولت تدوين يك بازي كامپيوتري و از سوي ديگر رضايتمندي بيشتر كاربرشود. اين مقاله يك برداشت از تاريخچه و تحولات ساختاري سخت افزار واحد پردازش گرافيكي است. با بررسي انجام شده ، روند تكاملي واحد پردازش گرافيكي از يك ساختار تك هسته اي با پياده سازي خط لوله تابعي ثابت كه به منظور كارهاي گرافيكي ساخته شده بود به سمت مجموعه اي از هسته هاي موازي و قابل برنامه ريزي كه براي محاسبات همه منظوره است، مي رود. درچند سال اخير به ويژه در معماري واحدهاي پردازش گرافيكي قابليت برنامه ريزي و موازي سازي بيشتر اضافه شده كه باعث نزديك شدن ساختار آنها به سمت ساختارهاي هسته اي همه منظوره گرديده است. واحدهاي پردازش گرافيكي نسل آينده بيشتر شبيه پردازنده هاي مركزي همه منظوره برداري هستند كه در نهايت بصورت يك واحد تلفيق شده خواهند بود. اخيراً شركت هاي عمده توليد كننده پردازنده معماري تركيبي خود را كه تلفيقي از پردازنده مركزي و پردازنده گرافيكي روي يك تراشه است معرفي كرده اند كه آن را اصطلاحا واحد پردازش تسريع شده نام گذاري نموده اند.اين فرايند علي رغم يكپارچه سازي دو واحد پردازشي،تكنولوژي ساخت را با چالش هايي همچون افزايش حرارت مواجه كرده و براي بازي هاي پيچيده گرافيكي نياز به پردازش گرافيكي مجزا است.