بررسي روش هاي نوين در آموزش مهندسي معماري

با توجه به پيشرفت روزافزون فناوري وعطش بيشتر انسان براي افزايش بهره وري تلاش هرچه بيشتر براي به خدمت گرفتن امكانات و اختراعات اخير در امر آموزش گريزناپذير است.در اين راستا معقوله اي كه بيشتر از پيش به آن توجه شود روش هاي آموزش نوين معماري است. اين مسئله در رابطه با آموزش رشته هاي مهندسي كه از گذشته وابستگي زيادي به ارتباط بيشتر و موثر استاد و دانشجو و همچنين امكانات آموزشي خاص اين مقوله داشته است، اهميتي دوچندان ميابد.از آنجايي كه ارتباط استاد و دانشجو و ابزارهاي آموزش در گستره مهندسي در قياس با ميزان تكامل مباحث نظري و فني اين رشته ها در ايران تقريبا هيچ تغييري نداشته است،در اين پژوهش سعي شده تا با آشنا شدن بيشتر روش ها به يادگيري هر چه بيشتر معماري توجه شود. مقاله حاضر با در نظر گرفتن روش آموزش و علمي كه عوامل يادگيري را صورت مي بخشد ، اشاره دارد.در ادامه به نقش فناور گونه آموزش و همچنين عناصر تاثير گذار اشاره مي كند و به روش هاي يادگيري و بررسي سبك هاي و بررسي عناصر تاثير گذار در اين رابطه در كشورمان صورت گرفته است بيان دارد. روش تحقيق اين مقاله به صورت كتابخانه اي و ميداني بوده است.نتيجه اين مقاله نشان مي دهد كه نقش اساتيد و دانشجويان و رابطه آنها با يكديگر و همچنين استفاده از فناوري جديد باعث پيشرفت و تغيير در سبك آموزش دارد.