نقش آزمايشگاه در آموزش علوم و مهندسي

آموزش، خصوصا آموزش علوم و مهندسي تنها خواندن و حفظ كردن نيست. دانشجو بايد بتواند در عمل از آموخته هاي خود استفاده نمايد. براي اين منظور نياز به كسب مهارت، يعني قابليتِ به كارگيري و استفاده از آموخته ها مي باشد. آزمايش و ساخت در طول تحصيل، يعني دست بُردن به كار (Hands on) نه تنها مفيد كه كاملا ضروري است. توجه شيفته گونه ي همكاران دانشگاهي در ايران به فعاليت هاي نظري، فعاليت آزمايشگاهي را محدود كرده است. اين در حالي است كه براي كشوري مانند ايران شيفتگي بايد براي كار عملي و فناوري باشد. زيرا كار عملي در آزمايشگاه به عنوان قسمت اساسي آموزش علوم و مهندسي محسوب مي شود و كمبود دانشگاه هاي ايران مي باشد. در دانشگاه هاي معتبر كشورهاي صنعتي، دانشجويان در طول تحصيل از آزمايشگاه هاي آموزشي خوبي استفاده مي كنند. اساتيد اين دانشگاه ها نيز عموما كار در آزمايشگاه آموزشي را هم ارزش با تدريس تئوري مي دانند و خود در ارائه آزمايشگاه فعاليت دارند. در اين رابطه مي توان با كمك اينترنت به ارائه آزمايشگاه توسط اساتيد دانشگاه هاي معتبر دنيا توجه نمود اگرچه دانشگاه در ايران با الگوبرداري از دانشگاه هاي كشورهاي پيشرفته ايجاد شده است، ولي بدليل كمبودها از طرفي و توجه كم به آزمايشگاه و كار عملي، از مسير خود خارج گرديده و بعضي قسمت هاي مهم، از جمله آزمايشگاه و تحقيقات آزمايشگاهي و كارآموزيِ جدي از دانشگاه حذف گرديده يا كم رنگ شده است. با اين حال فرصت مناسبي براي دانشگاه هاي ما پيش آمده است كه دانشجويان و اساتيد با ساخت تجهيزات ساده آزمايشگاهي مي توانند ضمن گسترش خلاقيت، دروس را بهتر درك كرده و به گسترش آزمايشگاه در دانشگاه ها كمك كنند. البته اگر همكاران و مسئولين يكي از فعاليت هاي دانشگاهي را كار عملي بدانند و آن را ارج نهند و با روش هاي مختلف تشويق نمايند.