ارزيابي نقش آموزش مهندسي در بهبود كيفيت آموزش مهندسي عمران

دانشجويان سرمايه‌هاي انساني جامعه براي رشد و توسعه اقتصادي، اجتماعي و صنعتي هستند. در اين ميان، نقش دانشگاه به عنوان محيط اصلي رشد و اعضاي هيئت علمي براي ايجاد انگيزه و هدايت دانشجويان در طول مسير سازندگي آنها غير قابل انكار است. دانشگاه در كنار اعضاي هيئت علمي و دانشجويان سه ركن اصلي سيستم آموزش مهندسي را تشكيل مي دهند. اگرچه ممكن است دانشجويان بدون وجود بستر و انگيزه مناسب مسير تعالي و رشد را بر اساس تلاش و استعداد خود كسب كنند، اما دانشگاه و اعضاي هيئت علميِ پويا قطعاً مسير تعالي فكري و حرفه اي دانشجو را هموار و استعدادهاي دست نخورده را متبلور مي سازد. دانشجويان نه تنها ذينفعان بلكه محصولات اصلي اين سيستم آموزشي هستند. آنها وظيفه حفظ و نگه‌داري جامعه را در آينده بر عهده خواهند داشت و به همين دليل لازم است تلاش بسزايي در راستاي تربيت و هدايت اين سرمايه ها اختصاص داده شود. دانشگاه نه تنها بستري براي آموزش، بلكه مهد پرورش دانشجويان نيز هست. مديريت كيفيت آموزش و پرورش دانشجويان مي تواند در ايجاد و توسعه و بهبود نيروهاي محرك و الگوسازي براي تربيت نسل جوان جامعه راهگشا باشد. آموزش مهندسي بسترساز هرم موفقيت و ارتقاء نسل جوان است و توجه به آن براي ايجاد محيط و شرايط مناسب براي آموزش و پرورش اين منابع انساني ضروري است. هدف از اين مطالعه، بررسي نقش آموزش مهندسي و بهبود آن در وضعيت كيفي آموزش، تربيتي و تحصيلي دانشجويان است. بدين منظور، تعاريف پايه مطرح در اين زمينه بررسي و ارائه شده‌اند. سپس، عوامل مهمي كه در قالب آنها كيفيت فردي و علمي يك دانشجو شكل مي‌گيرد و در زمينه ارتقاء كيفيت آموزش و تحصيل دانشجويان موثرند شناسايي و رتبه بندي شده‌اند. بدين منظور از ابزارهاي مديريت چندمعياره (MCDM) استفاده شده است. همچنين شاخصي جهت كمي كردن نقش آموزش مهندسي در تربيت و تحصيل دانشجوبان ارائه و براي تعدادي از دانشگاه‌هاي جامع و مهندسي در سطح كشور به عنوان مورد مطالعاتي پياده سازي شده است.