مطالعه اثرات تغيير اقليم بر آسايش انسان در سواحل درياي عمان ( مطالعه موردي: بندر چابهار )

در این پژوهش، جهت شناسایی و دستیابی به روند تغییرات عناصر اقلیمی شهر ساحلی چابهار، داده های میانگین حداكثر و حداقل ماهانه عناصر دما، رطوبت نسبی و مجموع بارش ماهانه برای یك دوره آماری سی ساله (۱۳۹۰-۱۳۶۰) جمع آوری شد. پس از تهیه و ایجاد پایگاه داده، به منظور بررسی وجود روند با بهره گیری از آزمون ناپارامتریك سنس روند گیری هر یك از عناصر اقلیمی انجام شد. سپس جهت آشكارسازی تغییرات در میزان آسایش، از الگوی زیست اقلیمی ریمن استفاده شد. نتایج نشان داد كه دماهای حداقل شهر چابهار در بیشتر ماه ها در حال افزایش است و دمای حداكثر با شدت كمتری این افزایش را نشان می دهد. میزان بیشینه و كمینه رطوبت نسبی در غالب ماه های سال روند كاهشی را تجربه كرده است، در عنصر بارش هیچ نوع روندی مشاهده نشد. نتایج الگوی ریمن نشان داد، شرایط زیست اقلیمی در ایستگاه چابهار بیشتر در ماه های نیمه سرد سال دستخوش تغییر شده است و در دوره گرم تغییرات كمتری رخ داده است. پیامد این تغییرات می تواند در ماههای سرد كاهش سرمایش هوا و در نیمه گرم سال افزایش تنش حرارتی را باعث شود.