مطالعة تحقيقي سروده‌هاي عاشورايي معاصر در كتب ادبيات متوسطه دوم

ادبيّات عاشورايي جويباري جاودانه است كه از سرچشمه‌هاي ذوق و معرفت شاعران حسيني مي‌جوشد و بر كتيبة هستي نقش مي‌بندد و محدود به هيچ زمان و مكاني نيست. اين شاخه از ادبيات آييني، هم ‌زمان با حركت امام‌حسين(ع) از مدينه به كوفه آغاز و درخطبه‌ها وسخنراني‌هاي افشاگرانة امام (ع) و ياران و فرزندانش متجلّي گرديد و بعد از واقعة عاشورا به واسطة شاعراني چون، فرزدق، دعبل خزاعي و ... ادامه پيدا كرد. از ميان شاعران پارسي‌گوي، كسائي مروزي، محتشم كاشاني و ... در اين عرصة فراخ و روشن، قدم و قلم زدند كه بيشتر گرايش آن ها توصيفي بود. در عصر حاضر نيز، شاعراني چون؛ علي معلّم، علي موسوي گرمارودي، سيدحسن حسيني و... به رغم محدوديت‌هاي ساختار در شعر، با تحليل و برداشتي صحيح از حماسه‌هاي حسيني، توانستند جايگاه محتوا را نيز حفظ كنند و يكي از اهداف والاي قيام عاشورا را احياي جاودانة مذهب بدانند. هدف پژوهش حاضر مطالعه و تحليل محتوايي سروده هاي عاشورايي معاصر و شاخصه هاي آن در كتب درسي ادبيات متوسطه‌ دوم به روش توصيفي ـ تحليلي و مبتني بر تحقيق كتابخانه ايي مي‌باشد. نتيجه پژوهش نشانگر آن است كه شاعر سروده‌هاي عاشورايي معاصر بيشتر در پي تبيين جلوه هاي معرفتي اين قيام است و از حزن و سوگ پرهيز مي نمايد؛ از اين حيث مي‌توان گفت كه ياريگر جوانان و نوجوانان در پاس‌داشت اين هويّت ملّي است.