ساختار در خدمت القاي معاني: تحليل نقش‌گرايانه شعري از فروغ فرخزاد

در چارچوب نقش‌گرايانه رقيه حسن (1989) براي بررسي معنايي متون ادبي به‌ويژه شعر، ساختار زباني نقش مهمي را ايفا مي‌كند. شاعر با بهره‌گيري از تكنيك‌هايي متعددي چون تكرار، تقابل و استفاده از ساخت‌هاي موازي و... ساختار شعر را در خدمت القاي معناي كلّي موردنظر خود درمي‌آورد.پژوهش حاضر با تأسي از شاخص‌هاي موردنظر حسن، به تجزيه‌وتحليل شعر زيباي «آن روزها» از مجموعۀ «تولدي ديگر» شاعر نامدار معاصر، فروغ فرخزاد، پرداخته است تا بار ديگر قدرت هنر كلامي فروغ را در چارچوب يك نظريه نقش گرايانه به تصوير بكشد.نتايج نشان داد كه فروغ از تمامي شاخص‌هاي موردنظر حسن (1989) به‌جز وجه افعال براي القاي معناي موردنظر خود در اين شعر بهره گرفته است. فروغ با تكرار يك بند «آن روزها رفتند» و استفاده پي‌درپي از زمان گذشته فعل و فرايندهاي رايج مادي و رابطه‌اي درصدد القاي اندوه گذشت زمان و پايان روزهاي خوب گذشته است و با استفاده از ساخت‌هاي موازي و به‌كارگيري سازه‌هاي مشابه به توصيف آن روزها مي‌پردازد و در خواننده احساس لذت توأم با اندوه به وجود مي‌آورد