بررسي ميزانِ تعادلِ مباحثِ نظري، با فعاليت‌هاي عملي خلاقانه، در درسِ زبان فارسي دوره‌ي دوم متوسطه

با توجه به اضافه شدنِ درسِ واحدي، با عنوانِ «آموزش مهارت‌هاي نوشتاري (نگارش و انشا)» در دوره‌ي اول متوسطه، دانش‌آموز به دنياي وسيع نويسندگي وارد مي‌شود و تجربه‌هاي مختصري در سه سال پياپي كسب مي‌كند. درحالي‌كه اين تلاش ارزنده، با ورود به دوره‌ي دوم متوسطه، تعطيل مي‌شود. باوجوداينكه مباحثِ دروسِ «زبان فارسي» دوره‌ي دوم متوسطه به‌مراتب بسيار تخصصي‌تر و فني‌تر شده است، اما پيشرفتي در مهارت‌هاي نوشتاري دانش‌آموز، به چشم نمي‌آيد؛ تا جايي كه اين مهارتِ ضروري و الزامي (نگارش)، در سطحي نازل باقي مي‌ماند و حتي به فراموشي سپرده مي‌شود.هم‌چنين ضرورتِ فراگيريِ حجمِ قابل‌توجهي از داده‌هاي تخصصي، درباره‌ي زبان كه در اين درس گنجانده شده است، براي دانش‌آموز مبهم و نامعلوم جلوه مي‌كند و ازآنجايي‌كه بستري وجود ندارد تا فراگير براي يادگيري اين درس احساس نياز كند، ضرورتاً ميل و رغبت كافي هم در فراگير ايجاد نخواهد شد.با نگاهي اجمالي به دروسِ كتاب «زبان فارسي» در دوره‌ي دوم متوسطه، به نظر مي‌رسد، در ميزانِ مباحثِ نظري با فعاليت‌هاي عملي (فعاليت‌هاي نگارشي خلاقانه‌ي) فراگيران، تعادل برقرار نشده است. اين مقاله به بررسي ميزان تعادل، بينِ مباحث نظري و فعاليت‌هاي عمليِ درسِ «دستور زبان فارسي» دوره‌ي دوم متوسطه پرداخته است.