ارائه رويكردهاي نوين احياء (بازطبيعي سازي)، ساماندهي و زيباسازي رودخانه ها و بررسي وضعيت رودخانه هاي ايران

افزايش سريع جمعيت و توسعه با توجه به رشد اقتصادي منجر به زوال كيفيت آب، استفاده نا صحيح از رودخانه‌ها، تخريب منطقه زيست جانوري يا گياهي، از بين رفتن خاصيت آب دوستي و ...گرديده است. اين امر منجر شدكه فعاليت‌ها و تحقيقات گسترده اي بر روي احياي رودخانه و حوضه آبريز در سراسر جهان انجام شود؛ كه اين فعاليت‌ها شاملِ بهبود كيفيت و كميت آب، بهبود مناظر شهري و چشم اندازهاي رودخانه، احياي محيط زيست و اكوسيستم طبيعي، و احياي روابط شهري و انساني است. در واقع جايگاه احياء در مديريت يكپارچه منابع آب، برقراري ارتباط بين سه محور اساسيِ چرخه آب، فعاليت‌هاي اجتماعي و اكوسيستم ‌مي‌باشد. در كشورمان ايران نيز زمان آن است تا مانند ساير كشورها رويكرد نوين احياء در پروژه‌ها جايگزين رويكرد قديمي ساماندهي رودخانه‌ها گردد. در اين پژوهش پس از ارائه رويكردهاي احياء با توجه به تجربيات جهاني، به بررسي وضعيت رودخانه هاي ايران نسبت به رويكرد احياء پرداخته و مسائل و مشكلات اين رودخانه ها را دسته بندي نموده است. سپس با توجه به شرايط خاص كشورمان رويكردهاي احياء را با استفاده از تجربيات جهاني استخراج نموده است. در انتها به نمونه هاي موفق اجرا شده در خصوص احياء ، ساماندهي و زيباسازي رودخانه هاي واقع در مناطق مختلف ايران پرداخته است. در نتيجه اين تحقيق مشخص گرديد كه بازطبيعي سازي رودخانه سطوح مختلفي دارد كه اگر چه سطح احياء كامل در بسياري از موارد غيرقابل دسترس است اما مي توان احياء را در سطوح ديگري نيز اجرا نمود كه منجر به بهبود شرايط رودخانه در جنبه هاي مختلف نسبت به شرايط تخريب شده آن مي گردد. همچنين، تجربيات جهاني مستخرج از اين تحقيق، قابل استفاده در رودخانه هاي ايران مي باشند