بررسي نحوه تاثير همزمان زبري و طوق در كاهش عمق آب شستگي موضعي

به منظور جلوگيري و كاهش اثرات آب شستگي به عنوان يكي از مهم ترين عوامل تخريب پلها، شناخت مكانيزم آن لازم و ضروري مي باشد. مواد بستر رودخانه ها فرسايش پذير هستند و شدت اين فرسايش به زمان بستگي دارد. علاوه بر ساختار زمين و رودخانه ها كه يكي از عوامل مهم در فرسايش است، عوامل هيدروليكي نيز نقش بسزايي در وقوع اين پديده ايفا مي كنند. در اين مقاله تاثير همزمان زبري و طوقه در كاهش آب شستگي موضعي با استفاده از داده هاي آزمايشگاهي در آزمايشگاه هيدروليك دانشگاه صنعتي اصفهان مورد ارزيابي قرار گرفته است. بر اساس الگوي آب شستگي كه ابتدا راستي آزمايي شده است، نتايج نشان داده است كه استفاده از زبري با فواصل نسبي 0.5و 0.6 قطر پايه به ترتيب به 7/ 15 و 8/ 13 درصد كاهش آب شستگي منجر مي گردد. همچنين استفاده از طوق با قطر 2 برابر قطر پايه باعث افزايش راندمان كاهش آب شستگي تا 38 درصد شده است.