كاربرد اصول اكولوژي سيماي سرزمين در برنامه ريزي فضاي سبز شهري و فراشهري (مطالعه موردي: شهر جديد شيرين شهر اهواز)

نگراني از تخريب يا كاهش كيفيت محيط زيست در درون و حومه شهرها همكاري نزديك برنامه ريزان شهري- منطقه اي و برنامه ريزان حفاظت محيط زيست را به منظور تلفيق اصول اكولوژي در برنامه ريزي كاربري اراضي ضروري مي سازد. فضاي سبز شهري را مي توان مهمترين ساختار اكولوژيك درون شهرها دانست كه اگر به درستي و در ارتباط با ساختارهاي اكولوژيك فراشهري مانند رودخانه، جنگل، باغ و مزارع كشاورزي برنامه ريزي شوند موجب استمرار فرايندهاي اكولوژيك مانند جريان هوا، آب ، پرندگان و ساير موجودات زنده در شهرها خواهد شد. رويكرد اكولوژي سيماي سرزمين با تاكيد ويژه بر تحليل كمي ساختارها و فرايندهاي اكولوژيك توانايي ايجاد يك زبان مشترك بين اكولوژيست ها و برنامه ريزان شهري را دارد. حداكثر پايداري و عملكرد ساختارهاي اكولوژيك در صورتي حاصل مي شود كه لكه هاي فضاي سبز شهري داراي وسعت زياد، فاصله كم و ارتباط فيزيكي با هم در محدوده شهر و با ساختارهاي اكولوژيك فراشهري باشند. در طرح جامع موجود شيرين شهر اين اصول رعايت نشده و اين مقاله با تحليل شرايط، موجود پيشنهاداتي را براي تجديد نظر در وسعت، موقعيت و ارتباط لكه ها و كريدورهاي سبز شهري و فراشهري ارائه مي كند.