ارزيابي معيارهاي تاثيرگذار در شبكه هاي آبياري و زهكشي به روشDEMATELفازي

با توجه به تقاضاي رو به رشد براي منابع آب، مديريت تخصيص بهينه منابع آب براي تدوين سياستهاي توسعه پايدار در بسياري از كشورها در اولويت قرار دارد كه از ميان همه كاربران آب، كشاورزي به عنوان يك كاربر اصلي مي باشد.پديده كمبود منابع آب آبياري و توزيع نابرابر منابع آب و خاك درنواحي تحت آبياري در اكثر مناطق كشاورزي ايران از جمله حوضه آبريز كرخه چالش مهمي است كه باعث ايجاد رقابت بين مصرف كنندگان آب مي شود. بنابراين اولويت بندي تخصيص آب در بخش كشاورزي و شبكه هاي آبياري و زهكشي با در نظر گرفتن معيارهاي مختلف اقتصادي، اجتماعي، زيست محيطي اهميت مي يابد. از طرفي، با توجه به وجود روابط پيچيده بين معيارها و زير معيارهاي مختلف كه گاه در تضاد با يكديگرند، استفاده از روش هاي متداول تصميم گيري كارگشا نيست. هدف اين مقاله استفاده از روش DEMATELفازي جهت شناسايي روابط بين معيارهاي تاثيرگذار در تخصيص آب شبكه هاي آبياري و زهكشي و ميزان تآثير آنها مي باشد. در اين راستا، 30 معيار در بخش هاي مختلف اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي تعيين شد. نتايج بدست آمده نشان مي دهد كه دو معيار مشاركت ذيمدخلان و سهم تشكل آب بران و در كنار آنها معيار تغيير اقليم به عنوان معيارهاي تاثيرگذار و داراي اهميت مي باشندكه در اولويت قرار دارند.از طرفي معيارهاي مهاجرت، نرخ اشتغال منطقه،عدالت اجتماعي و رفاه اجتماعي ناشي از آب به عنوان معيارهاي تاثير پذيرند كه به شدت تحت تاثير معيارهاي تاثيرگذار بيان شده مي باشند.