بررسي تجربي تاثير مونولاير حاصل از الكلهاي بلندزنجير بعنوان عامل كاهنده تبخير برروي كيفيت فيزيكوشيميايي و بيولوژيكي آب

با افزايش جمعيت كره زمين و محدوديت منابع آبي، بشر با چاره انديشي و اتخاذ تدابير گوناگون بايد در جهت حفظ و تامين اين مهم اقدام نمايد. قرارگرفتن كشور ايران بر روي كمربند مناطق خشك ، كمبود بارندگي و تبخير از سطح مخازن از جمله مسائلي است كه معظل كمبود آب در كشور را جدي تر مينمايد. يكي از روشهاي مبارزه و مهار اين كمبود كاهش تبخير از مخازن پشت سدهاست. در اين پژوهش از پودر واترسيور كمپاني ibleflex استفاده شده كه مخلوطي از ستيل الكل و هگزادكانول با مقادير قابل توجهي كلسيم هيدروكسيد مي باشد. با پاشش اين پودر بر روي مخازن كوچك آماده شده در موسسه تحقيقات آب اقدام به بررسي اثرات كمي (ميزان كاهش تبخير) و كيفي (تغييرات احتمالي بر روي برخي پارامترهاي شيميايي ، ميكروبي و بيولوژيكي ) شده كه نتايج حاصله ارائه خواهد شد.معادل 1/ 0 گرم در سطح 1 متر مربع و 1 گرم در سطح 71/ 17متر مربع هر سه روز يكبار بر روي سطح حوضچه ساخته شده به ابعا د 1×1×1 مترمكعب (جهت بررسي ميزان تبخير) و استخر پلاستيكي (جهت بررسي كيفيت شيميايي، ميكروبي و بيولوژيكي) ريخته شده است. نتايج كمي و كيفي در بازه زماني دو ماهه بين دو حوضچه شاهد و نمونه كنترل شده است. پارامتر pH، EC، كربنات و بي‌كربنات، كلسيم ، منيزيم، نيترات، فسفات، فسفر كل، نيتروژن كل تغيير قابل توجه اي نداشته اند