فرايند رمبش گرانشي در نظريه اينشتين كارتان

امروزه در چارچوب نظريه نسبيت عام مي دانيم كه رمبش گرانشي يك ستاره عظيم تحت جاذبه گرانشي خودش منجر به تشكيل يك تكينگي فضازماني مي شود، جاييكه چگالي انرژي و انحناي فضازمان واگرا شده و نسبيت عام كلاسيك قادر به توصيف پديده نيست. اما همانطور كه مي دانيم، يك ستاره واقعي از فرميون ها تشكيل شده بطوريكه اثرات اسپين آنها مي تواند سرنوشت نهايي فرايند رمبش را تغيير دهد. چارچوب كار لازم براي بررسي يك چنين اثراتي در گرانش، نظريه اينشتين-كارتان است. دراين نظريه، پيچش فضازمان كه به عنوان كميتي هندسي معرفي مي شود با تكانه زاويه اي ذاتي فرميون ها (اسپين) مرتبط است. در اين مقاله فرايند رمبش گرانشي يك سيال همگن اسپيني را بررسي كرده و نشان مي دهيم كه اثرات اسپيني ماده تشكيل دهنده ابر در حال رمبش، مي توانند از تشكيل تكينگي فضازماني جلوگيري كنند