بررسي تاثير ترتيب جوشكاري بر مقدار و توزيع پيچيدگي در اتصال T شكل

جوشكاري يكي از روش هاي رايج در صنعت مي باشد كه در صنايع بزرگ همچون كشتي سازي، هوا فضا، نيروگاه ها و خطوط نفت و گازاستفاده بسيار دارد. امروزه فرآيندهاي جوشكاري صنعتي نياز به درجه بالايي از كيفيت دارند زيرا توليدات جوشكاري و اتصالات آن بر كيفيت محصول مرتبط است. طراحي صحيح يك اتصال جوشكاري بر كيفيت يك فرآيند جوشكاري تاثير گذار است. يكي از خصوصيات ويژه در فرآيند جوشكاري، ميدان دمايي بالا و غير يكنواخت مي باشد. اين ميدان دمايي باعث تغيير در فلز پايه شده و منجر به ايجاد تنش هاي پسماند و پيچيدگي در اتصال جوشكاري مي شود. تنش پسماند و پيچيدگي از مهمترين مشكلات موجود در طراحي و اجراي فرآيند جوشكاري در صنعت مي باشد. پارامترهاي بسياري بر ميزان تنش پسماند وپيچيدگي فرآيند جوشكاري تاثير گذار هستند كه از آن جمله مي توان به نوع فلز پايه اتصال، طرح اتصال، ضخامت قطعات، ابعاد هندسي قطعات را نام برد. يكي از مهمترين و قابل كنترل ترين پارامتر براي بررسي و كنترل مقادير مشكلات مطرح شده، طراحي توالي يا سكوئنس جوش و يا ترتيب جوشكاري مي باشد. در اين تحقيق با استفاده از نرم افزار Simufact Welding تاثير توالي و ترتيب جوشكاري مورد تحليل و بررسي قرار گرفته است. اين نرم افزار، يك نرم افزار ايده ال براي تجزيه و تحليل و بهينه سازي فرايندهاي مختلف جوشكاري محسوب مي گردد. نتيجه تحليل و بررسي توالي و ترتيب جوشكاري نشان مي دهد كه رعايت اين موارد مي تواند در كاهش تنش هاي پسماند و پيچيدگي موثر بوده و حالت بهينه اين توالي ها براي استفاده مشابه در اتصالات T شكل مشخص گرديده است.