بررسي اثر نورد ميان لايه نيكل بر اتصال نفوذي فولاد- تنگستن

با وجود خواص ويژه تنگستن نظير نقطه ذوب و چگالي بالا، ساخت قطعات تمام تنگستني با شكل پيچيده و اندازه بزرگ بسيار مشكل و پر هزينه است. از اين رو اتصال تنگستن با ديگر فلزات و ساخت بي متال ها بسيار مورد توجه قرار گرفته است. به عنوان مثال قطعات تنگستن/ فولاد جايگزين مناسبي براي ساختارهاي تمام تنگستني معرفي شده اند. از مهم ترين روش-هاي اتصال تنگستن- فولاد مي توان به روش اتصال نفوذي اشاره كرد. هدف از اين پژوهش بررسي تاثير ميزان تغيير شكل سرد ميان لايه نيكلي بر خواص مكانيكي و ساختاري اتصال نفوذي تنگستن/ فولاد توسط ميكروسكوپ نوري (OM) و ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM) و آزمون كشش است. نتايج آزمون كشش نشان داد كه ميان لايه نيكلي موجب افزايش استحكام اتصال نسبت به حالت اتصال بدون ميان لايه مي شود و همچنين با افزايش ميزان كار سرد ميان لايه نيكلي (به صورت نورد)، عمق منطقه نفوذي و همچنين استحكام اتصال نيز افزايش مي يابد، كه علت آن بهبود شرايط نفوذ اتمي در اثر كار سرد است. به گونه اي كه حداكثر استحكام كششي براي اتصال بدون ميان لايه حدود MPa 165 و براي نمونه با ميان لايه نيكلي نورد نشده MPa 300 و براي نمونه با ميان لايه نيكلي 50% نورد شده MPa340 مي باشد