بررسي تأثير خودكارآمدي كارآفريني در عملكرد سازماني از طريق گرايش كارآفرينانه

زمينه: كارآفريني را بايد يكي از ضروريات هزاره جديد دانست، عصري كه به جامعه اطلاعاتي و هنگامه جهاني‌شدن موسوم است. هدف: هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي تأثير خودكارآمدي كارآفريني در عملكرد سازماني از طريق متغير ميانجي گرايش كارآفرينانه در بين كاركنان شهرداري منطقه 2 شهرستان كرج مي باشد. روش: روش پژوهش حاضر، توصيفي - پيمايشي و از جهت هدف، كاربردي است. جامعه آماري تحقيق كاركنان كارشناسي به بالاتر شهرداري منطقه 2 شهرستان كرج تشكيل داده، كه از جامعه در دسترس تعداد 200 نفر به شيوه نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب‌شده است. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه‌هاي استانداردشده با عنوان‌هاي: پرسشنامه مورفي و تريلر و هيل (1996). پرسشنامه عمومي خودكارآمدي شرر و پرسشنامه استيون سون . (1997). پرسشنامه لامپ كين و دس (1996) مي‌باشد. روايي پرسشنامه‌ها بر اساس نظر اساتيد و صاحب‌نظران تأييد شده است و اعتبار و پايايي از طريق محاسبه آلفاي كرونباخ به ترتيب در اين پژوهش 78/ 0، 81/ 0 و 72/ 0 به‌دست‌آمده است بعد از جمع‌آوري پرسشنامه‌ها با استفاده از ضرايب آماري متناسب با نوع متغيرها (آزمون‌هاي ضريب همبستگي پيرسون و تحليل عاملي) محاسبه و با استفاده از نرم‌افزار 18 LISREL مورد تجزيه‌وتحليل قرارگرفته است. يافته‌ها: آزمون فرضيات تحقيق نشان داد؛ بين تمام ابعاد متغير خودكارآمدي كارآفريني (ميل به ادامه تلاش براي تكميل رفتار، ميل به آغازگري رفتار، مقاومت در برابر موانع) همبستگي معنادار است و شاخص برازندگي مدل RMSEA=0/048 است. همچنين شاخص برازندگي مدل ابعاد گرايش كارآفرينانه (ريسك‌پذيري، پيشگامي، نوآوري، رقابت تهاجمي، استقلال) با RMSEA=0/077 حاكي از برازش مناسب مدل است. ابعاد عملكرد سازماني (بازدهي، سرمايه انساني، انطباق‌پذيري) نيز مناسب بودن شاخص‌هاي برازندگي مدل با RMSEA=0/062 را نشان مي‌دهد. بر اين اساس، رابطه بين سه دسته متغير گرايش كارآفرينانه، خودكارآمدي كارآفرينانه و عملكرد سازماني نيز معني‌دار مي‌باشد.