بررسي اثر سر ريز فناوري بر آلودگي زيست محيطي در كشورهاي منتخب

دستيابي به هدف رشد اقتصادي در هر كشوري مستلزم تشكيل سرمايه براي تأمين منابع مالي مورد نياز طرحهاي اساسي و زير بنايي است . از بين انواع مختلف سرمايه گذاري خارجي، سرمايه گذاري مستقيم خارجي به دليل مزيتهايي مانند انتقال تكنولوژي، ارتباط با بازارهاي بين المللي، انتقال مهارتهاي مديريتي و... منبعي مناسب براي انباشت سرمايه و به دنبال آن ارتقاي رشد اقتصادي است.به دنبال رشد اقتصادي و افزايش مقياس توليد و در نتيجه افزايش مصرف انرژي، آلودگيهاي زيست محيطي و تخريب محيط زيست بيشتر نمايان ميگردد. هدف اين مقاله،بررسي ميزان تأثير سرمايه گذاري مستقيم خارجي، و توليد ناخالصي داخلي بر ميزان انتشار آلاينده گاز دي اكسيد كربن به عنوان شاخص آلودگي زيست محيطي بوده است . در اين تحقيق با استفاده از آزمون عليت گرنجر و روش داده هاي تلفيقي (داده هاي تابلويي)، به برآورد و بررسي رابطه علّي بين انتشار گاز دي اكسيدكربن به عنوان شاخص آلودگي محيط زيست و همچنين، فرضيه ورود تكنولوژي ، ذخيره انرژي از طريق ورود سرمايه گذاري مستقيم خارجي در چند كشور منتخب منطقه خاورميانه در دوره زماني 1995-2007مورد بررسي قرار مي گيرد .نتايج اين تحقيق حاكي از آن است كه ورود سرمايه گذاري مستقيم خارجي به كشورهاي منتخب اثر مثبت و معناداري بر ميزان انتشار آلاينده گاز دي اكسيد كربن دارد. همچنين، ورود سرمايه هاي خارجي نه تنها منجر به ورود تكنولوژي ذخيره انرژي در كشورهاي مذكور نشده است، بلكه باعث افزايش مصرف انرژي بدليل افزايش مقياس توليد و بنابراين كاهش كيفيت محيط زيست شده است.