شناسايي نوع تجربه شغلي تأثيرگذار بر تصميم‌گيري كارآفرينان ‏مستقر در پارك علم و فناوري دانشگاه تهران

از جمله مسائل بسيار مهم در اداره امور يك سازمان و كسب و كار، تصميم‌گيري است. پيتر دراكر معتقد است كه ‏تأكيد مديريت آينده بر فرايند تصميم‌گيري و درك اين فرايند است. از اين رو بسياري از صاحبنظران مديريت بر ‏اين باورند كه تصميم‌گيري مترادف مديريت يا مهمترين بخش و جوهره آن است. بنابراين شناخت عوامل مؤثر بر ‏تصميم‌گيري موضوع بسيار مهمي بوده و در اين راستا تحقيق حاضر با هدف شناسايي نوع تجربه شغلي تأثيرگذار بر ‏تصميم‌گيري كارآفرينان انجام شده است و موضوع كليدي آن، نوع تجربه شغلي است. در راستاي سؤال اصلي ‏تحقيق، اثر متغير مستقل (نوع تجربه شغلي) بر متغير وابسته (تصميم‌گيري كارآفرينان) آزموده شد. اين تحقيق از ‏نظر هدف، كاربردي و از نظر نوع داده‌ها و شيوه‌ي جمع آوري آن‌ها از نوع توصيفي- پيمايشي مي باشد كه از طريق ‏پرسشنامه انجام شده است. روايي پرسشنامه به روش اعتبار محتوا و پايايي آن با روش آلفاي كرونباخ (729/0) تأئيد ‏شده است. جامعه آماري اين تحقيق، 48 نفر از كارآفرينان مستقر در پارك علم و فناوري دانشگاه تهران بودند كه از ‏ميان آن‌ها 46 نفر به سؤالات پاسخ دادند. نتايج به دست آمده از طريق آزمون ‏T‏ يك نمونه‌اي نشان مي‌دهد كه ‏متغيرهاي تجربه شغلي از نوع تجربه راه‌اندازي كسب و كار در گذشته و تجربه مديريتي پيشين در كسب و كار ‏بزرگ، تأثير مثبتي بر تصميم‌گيري كارآفرينان دارند، اما متغير تجربه شغلي از نوع مديريت پيشين در كسب و كار ‏كوچك تأثير معناداري بر تصميم‌گيري كارآفرينان ندارد كه به نظر مي‌رسد به نظر محققاني همچون گيبكاس كه ‏اعتقاد دارد فرايند تصميم‌گيري كارآفرينان در كسب و كارهاي كوچك در بيشتر مواقع به صورت انفرادي و توسط ‏فرد كارآفرين انجام مي‌شود، مطابقت دارد. همچنين وي معتقد است كه كارآفرينان با تكيه بر ويژگيهاي شخصيتي ‏خود مانند كسب استقلال كاري، تصميم‌گيري را انجام مي‌دهند.‏