جايگاه تجربه زيبايي­شناختي (بيان هنري) در تجربه ديني اسلام و امكان تفسير هرمنوتيكي آثار هنري در فلسفه اسلامي(با تمركز بر چشم­انداز هانس گئورگ گادامر)

بيان هنري بعنوان يكي از قابليت­هاي مهم و زبان اثر هنري به مثابه گوياترين زبان قابل فهم در تاريخ بشر، در زيبايي شناسي فلسفي جايگاه بسيار مهم دارد. اين مهم در انديشۀ هانس گئورگ گادامر و نيز انديشۀ ديني وي جايگاه بسيار ويژه­اي دارد و در اين ساختار، تجربۀ زيبايي­شناختي در كنار تجربۀ ديني، دو تجربۀ منحصر به فرد انسان هستند. سنت مسيحي به آثار هنري اهميت خاصي قائل شده و آنها را در زمرۀ بهترين نمودهاي بيان ديني قرار داده و همواره زيبايي شناسي (بويژه در دوران مدرن) جزء لاينفك فلسفه در غرب بشمار رفته است. اين مهم در اكثر قالب­ها و لايه­هاي فلسفي غرب مطرح شده است، كه مبحث هرمنوتيك و بطور خاص­تر هرمنوتيك فلسفي در تطبيق با فلسفه اسلامي مورد التفات اين مقاله قرار گرفته است.