تحليلي بر حقوق بين‌الملل درزمينة تروريسم، صلح عادلانه و امنيت بشري

امنيت و صلح عادلانه مهم‌ترين آرزوي بشر و از حقوق اولية انسان‌ها در زندگي اجتماعي محسوب مي‌شود؛ اما از آغازِ تاريخ تا عصر حاضر افراد، گروه‌ها و يا دولت‌هايي براي منافع خود، ضمن نقض اين حقوق همواره صلح و امنيت جهاني را تهديد كرده‌اند. امروزه يكي از مهم‌ترين موارد اين نقض، ناامني و بي‌عدالتي ناشي از شكل‌گيري و گسترش پديدة شوم «تروريسم» است. جامعة بين‌المللي به‌ويژه پس از جنگ جهاني اول، با ايجاد نهادهاي مسئول كوشيد با هدف صلح و مقابله با ناامني‌هاي مختلف، ضمن ارائة راهكار، به اقدامات عملي بپردازد؛ اما به نظر مي‌رسد اين مقابله كه با شكل‌گيري حقوق بين‌الملل و تصويب آن در قالب نهادهاي بين‌المللي، شكل رسمي و قانوني به خود گرفته است، به دلايل مختلفي كارآمد نيست و خود مشكلات عديده‌اي در صحنة بين‌الملل رقم زده است؛ براي مثال، اجماع نظر نداشتن درمورد تشخيص فعاليت تروريستي از مبارزه براي احقاق حقوق اوليه، از ابهامات حقوق بين‌الملل به‌شمار مي‌رود. حمايت و رفتار استثناگرايانه از تروريسم نيز ازجمله مشكلات جهان معاصر در مقابله با پديدة شوم تروريسم است؛ از‌اين‌رو، با گسترش روزافزون پديدة جهاني‌شدن كه فرصت‌هاي متعددي در اختيار تروريست‌ها قرار مي‌دهد؛ در شرايط نبود اجماع درباره مفهوم تروريسم و مقابله يك‌سان نكردن در سطح بين‌المللي ، برخي دولت‌ها در پوشش جنگ عليه تروريسم، رويكردهاي حقوقي‌اي براي مقابله با تروريسم در پيش گرفته‌اند كه منجر شده است، گاهي دفاع مشروع از خود و مبارزه براي احقاق حقوق اساسي يك گروه يا ملت، تروريسم قلمداد شود. به نظر نويسندگان اين مقاله، چنانچه تعريفي واحد درخصوص تروريست و پديدة شوم تروريسم شكل نگيرد، رويه‌اي واحد براي مقابله با آن شكل نخواهد گرفت. همچنين، به نظر مي‌رسد با فعاليت نهادهاي غيردولتي و هم‌فكري نخبگان علمي، كه گاه خود تصميم‌گيران نهادهاي بين‌المللي هستند، در قالب نشست‌هاي علمي و هم‌انديشي‌هاي مختلف مي‌توان به ارائة راهكاري مناسب در اين خصوص دست يافت.