مناسبات آب ميان كشورهاي خاورميانه و تأثير آن در برقراري صلح پايدار

امروزه منطقة خاورميانه با دغدغه‌هايي همچون: كم‌آبي و رعايت‌نشدن حق آبه كشورهاي پايين‌دست ازسوي كشورهاي بالادست و سرمنشأ (مانند تركيه نسبت به دجله و فرات، اسرائيل نسبت به درياچة طبريا، افغانستان نسبت به رودخانه هيرمند و...) و دامن‌زدة شدن اين بحران ازسوي قدرت‌هاي فرامنطقه‌اي روبه‌روست؛ تاآنجاكه وقوع جنگ درزمينة بحران آب در آينده اجتناب‌ناپذير مي‌نمايد. در‌اين‌ميان، نقش قدرت‌هاي منطقه‌اي در ايجاد توازن سياسي براي پايبندنمودن حقوقي كشورها در برقراري صلح پايدار و پرهيز از تنش سياسي در حل اختلافات، پيش از بروز جنگ امري مهم جلوه مي‌نمايد تا اسناد مختلف بين‌المللي همچون كنوانسيون «اسپو»، كنوانسيون آب‌هاي زيرزميني فرامرزي و آب‌هاي روان سرگردان به خوبي تمام كشورها را از مزيت‌ها درزمينة حقوق آب با شرايط موجود و مناسبات آب به‌صورت عادلانه منتفع نمايد. اين پژوهش ضمن بررسي ارتباط امنيت آب و منابع آبي و برقراري مناسبات صحيح ميان كشورها براساس اسناد بين‌الملل، مناقشات فعلي را بررسي و راهكارهاي ممكن براي ايجاد صلح مثبت و تبيين اصول حقوقي براي برقراري صلح پايدار در منطقة خاورميانه را به شيوة توصيفي ـ تحليلي مرور مي‌كند و به اين نتيجه دست مي‌يابد كه، صلح پايدار در منطقه، بايسته‌هاي مختلفي دارد و بحث مناسبات آب بايد به شيوه‌ها و دستورالعمل‌هاي جديد، ميسر گردد.