ارائه راهكارهايي براي تعميق و توسعه يادگيري مداوم در نظام آموزشي ايران

امروزه نمي توان ،نقش آموزش و پرورش را براي آينده جامعه كم اهميت شمرد. بنيان همبستگي اجتماعي، پيشرفت اقتصادي، توسعه پايدار، تعالي انسانيت، صلح و دوستي همگي به آموخته ها وآموزه هاي آموزش و پرورش وابسته است .ليكن آموخته هاي دوران مدرسه، براي نيل به چنين اهداف متعالي، نارسا جلوه مي كند. درنتيجه، يك بازانديشي بنيادي در ساختار، روش ها، محتوي، شيوه هاي سازماندهي و به ويژه تمركز برراهبردهاي يادگيري كه به بهسازي آموزش و پرورش منجر شود، ضرورت دارد. به گونه اي كه فرد دريك فرايند دائمي، آگاهانه و مسئولانه، درگير يادگيري شود و تعهد خود را نسبت به خود آموزي ازطريق ايجاد، تقويت وتثبيت رويكرد «يادگيري مداوم» ارتقا دهد. هدف در اين مقاله ضمن بيان مفاهيم «تربيت» ،«آموزش»، «يادگيري» وبه ويژه «يادگيري مداوم» و ضرورت هاي آن در پرتو تحولات، به منظور توسعه آن در نظام آموزشي، ده راهكار عنوان و مورد بحث قرار گرفته شده است . كه عبارتند از:گذر از يادهي به يادگيري، تحول در روش هاي تدريس، تقويت انگيزه هاي دانش آموزان در جريان يادگيري،رشد خلاقيت در فرايند يادگيري، تقويت يادگيري مشاركتي، توجه به آموزش كاركنان به ويژه معلمان، تحول در سازماندهي برنامه هاي درسي،تنوع بخشي به منابع و ماخذ مورد مطالعه دانش اموزان،ارتقاء مقوله هنر و زيباشناسي در برنامه درسي و تدريس، رشد تخيل و اينده نگري هريك از اين راهكارها درتعامل با يكديگر مي تواند در تعميق و توسعه يادگيري مداوم در نظام آموزشي مؤثر باشد اين پژوهش از نوع بنيادي- كاربردي و روش مطالعه تحليلي- اسنادي است. در روش تحليلي، اطلاعاتي كه از طريق بررسي اسناد، مدارك و كتابها به دست مي‌آيد، به گونه‌اي سامان داده مي‌شود كه بتوان به پرسشهاي پژوهشي پاسخ داد.