آموزش و يادگيري مداوم از نگاه پست مدرن

در چند دهه اخير، ديدگاه فلسفي و اجتماعي نويني در آثار متفكران فرانسوي چون دريدا، فوكو و ليوتار مطرح گرديده است كه از آن به پست مدرنيسم يادشده است. از طرف ديگر، توسعه دانش به معناي توسعه اطلاعات عمومي، اجتماعي، فرهنگي، علمي و تكنولوژي اهميت زيادي پيدا كرده است؛ بطوريكه امروز در دهه آغازين قرن بيست و يكم، توليد دانش- محور، اقتصاد دانش محور، شهروند دهكده جهاني بودن و جامعه مطلع و درحال يادگيري از ملاك‌هاي توسعه يافتگي كشورها محسوب مي‌شود. از اين رو با توجه به گسترش فناوري اطلاعات و ارتباطات كاركردي جديد براي آموزش و پرورش شكل گرفته كه به تبع آن آموزش مداوم به عنوان رويكردي نو در مقابل كاستي‌هاي نظام آموزش رسمي، مطرح شده است. در اين پژوهش تلاش شده كه بر اساس رويكرد پست مدرن آموزش مداوم مورد بررسي قرار گيرد و معلوم گردد كه آموزش مداوم در اثر پذيرش رويكرد پست مدرن ناگزير است كه ويژگي‌هايي را در خود بپذيرد. بر اين اساس نتيجه گرفته شده كه آموزش مداوم پست مدرنيستي بايد خود را با مولفه‌هاي رويكرد فلسفي پست مدرنيسم كه عبارتند از ساختارشكني، شهروند انتقادي، توجه به عنصر» ديگر« ، نفي كليت‌گرايي و ... همراه كند.