آموزش و يادگيري مداوم از نگاه پست مدرن

در جهان معاصر،اصول،مباني و آموزه هاي پست مدرنيستي در حال گسترش است.آن گونه كه در عرصه هاي مختلف علمي چون سياست،هنر،ادبيات و از جمله تعليم و تربيت مسائل تازه اي را باعث شده است. در عرصه آموزش و تعليم و تربيت ،پست مدرنيسم بيشتر به تبيين بحران زدگي تعليم و تربيت مدرن مي پردازد و در واقع منتقد وضع كلي تربيت در دوران مدرن است.تعليم و تربيت مورد نظر پست مدرنيست ها بنيان هاي ثابت و جهاني ندارد و تكثرگرايانه،مبتني بر گفتمان با تاكيد بر تفاوتها،ضد اقتدارگرا و انتقادي است. از طرف ديگر، در دهه هاي اخير توسعه دانش به معناي توسعه اطلاعات عمومي، اجتماعي، فرهنگي، علمي و تكنولوژي ، اهميت زيادي پيدا كرده است و جنبه كاربردي و سودمندي آن نقش محوري پيدا كرده است،بطوريكه در دهه آغازين قرن بيست و يكم ،توليد دانش-محور،اقتصاد دانش محور،شهروند دهكده جهاني بودن و جامعه مطلع و در حال يادگيري از ملاكهاي توسعه يافتگي كشورها محسوب مي شود.با توجه به گسترش فناوري اطلاعات و ارتباطات ،كاركردي جديد براي آموزش و پرورش شكل گرفته و به تبع آن آموزش مداوم به عنوان رويكردي نو در مقابل كاستيهاي نظام آموزش رسمي ،مطرح شده است. در اين پژوهش تلاش شده است با روش مراجعه به منابع اصلي و فيش برداري از اسناد اصلي و جمع آوري مطالب و اطلاعات مورد نظر به تبيين و تفسير مسئله مورد پژوهش پرداخته شود و با توجه به رويكرد پست مدرن،آموزش مداوم را مورد بررسي قرار دهد و اين نتيجه حاصل شد كه آموزش مداوم در صورت پذيرفتن رويكرد پست مدرن ناگزير است برخي از ويژگي هاي اين رويكرد مانند ساختارشكني،شهروند انتقادي،نسبيت گرايي ،خودآفرينندگي و تفكر نقاد را بپذيرد.