بازشناسي مؤلفه‌هاي آموزش مداوم و بررسي جايگاه آن‌ها در سند تحول بنيادين آموزش‌وپرورش ايران

هدف اين پژوهش بررسي ميزان توجه به مؤلفه‌هاي آموزش مداوم در سند تحول بنيادين آموزش‌وپرورش ايران بود كه با روش تحليل محتواي كيفي انجام گرفت. بدين منظور، در گام نخست، سه مؤلفه‏ اصلي آموزش مداوم و زيرمجموعه‏هاي آن‌ها بازشناسي شد. مؤلفه‌ي «دانش»، شامل 1) دانش عمومي و موردنياز آحاد جامعه 2) دانش تخصصي رشته‏اي و ارتباط آن با ساير رشته‏ها 3) قابليت تعميم و سازگاري و درك مطلب جديد و كاربرد دانش در زندگي؛ مؤلفه‌ي «مهارت» شامل 1) تفكر خلاق؛ 2) تفكر انتقادي؛3) توانايي حل مسئله 4) توانايي تحليل اطلاعات و استفاده از منابع و فن‏آوري؛ مؤلفه‌ي «نگرش» شامل 1(ايجاد نگرش مثبت به يادگيري. 2) ايجاد اعتمادبه‏نفس براي يادگيري 3(ايجاد تمايل به يادگيري 4) پذيرش مسئوليت يادگيري. يافته‏هاي اين پژوهش نشان مي‏دهد كه در سند تحول بنيادين، به همه‏ي مؤلفه‌ها و زيرمجموعه‌هاي آن‌ها توجه شده، اما ميزان توجه به هر يك متفاوت است. بيشترين توجه بر مؤلفه‌ي مهارت و استفاده از فن‏آوري است. پس‌ازآن دانش و توانايي كاربرد آن دانش در امور جاري زندگي، فراواني بيشتري داشته و درنهايت، ايجاد نگرش و زيرمجموعه‌هاي آن، كمترين فراواني را به خود اختصاص داده است.