بررسي تحليلي نهضت‌آهستگي ودلالت‌هاي آن براي يادگيري و آموزش مداوم

آدمي در حال گذراندن دوره‌اي از حيات است كه در آن هر روز يك پديده نوين در زمينه‌هايي متفاوت در حال وقوع مي‌باشد.تغييرات ديروز ديگر پاسخ‌گوي احتياجات آدمي نيست و همين امر موجب بهره‌گيري آدم امروزي از مؤلفه سرعت به منظور كشف روش‌ها و راه‌حل‌هايي براي گشودن گره‌هاي مشكلاتش شده است.سرعت‌گرايي حاكم برتعليم وتربيت مي‌تواند مانعي جدي براي پرورش مهارت‌هايي كه برنامه يادگيري و آموزش مداوم به دنبال دست‌يابي به آن‌هاست،باشد؛بنابراين در سال‌هاي اخير براي مقابله و كنترل مؤلفه سرعت،جريان فكري مهمي به نام نهضت‌آهستگي به وجود آمده است.هدف اصلي اين مقاله تحليل مفهوم آهستگي و استخراج دلالت‌هاي آن جهت ارائه دستاوردهايي براي توسعه و پيشبرد يادگيري و آموزش مداوم است.در اين مقاله از روش تحليلي – استنتاجي استفاده مي‌شود.همچنين مشخص مي‌شود كه مفهوم آهستگي با توجه به اصل تدريجي و گام وگام خود به تحقق اهداف و راهكارهايي از جمله گذر از ياددهي به يادگيري،تحول در روش‌هاي تدريس،تقويت انگيزه فراگيران در جريان يادگيري،تقويت يادگيري مشاركتي،رشد خلاقيت در فرآيند يادگيري،توجه به آموزش كاركنان به ويژه معلّمان و مربيان،تحول در سازماندهي برنامه‌هاي‌درسي،تنوع‌بخشي به منابع و مأخذ مورد مطالعه فراگيران،ارتقاء مقوله هنر و زيباشناسي در برنامه‌درسي و رشد تخيل و آينده‌نگري فراگيران باعث توسعه و پيشرفت برنامه‌هاي يادگيري و آموزش مداوم مي‌شود.