نقش انگاره ها در دروني سازي اخلاق زيست محيطي ( با رويكرد اخلاق اسلامي)

از جمله راهكارهاي تربيت اخلاقي كه مورد پيشنهاد دانشمندان اخلاق و تربيت است دروني سازي اخلاق است. اين راهبرد در اخلاق حرفه اي و كاربردي نيز اهميت بسزايي دارد. تعامل اخلاقي با محيط زيست از جمله مسائلي است كه مورد دغدغه صاحبنظران عرصه هاي زيست محيطي است كه منجر به ثمرات بسيار مباركي در اين عزصه خواهد شد. يكي از آسيب هاي مهم در حوزه اخلاق محيط زيست تصورات و انگاره هاي افراد به محيط زيست است كه منجر به مشكلات اخلاقي در اين زمينه مي گردد، اعتقاد به عدم برخورداري هستي از شعورمندي تكويني ، باور به عدم مسئوليت نسبت به محيط زيست و اعتقاد به عدم تاثيرات رفتار ما با محيط از جمله اين تصورات غلط در ايجاد چالش هاي اخلاقي با محيط است.براساس ديدگاه هاي ديني عالم داراي شان اخلاقي به اين معنا كه:«به اعتبار رابطه وجودي كه با خالق دارد و نيز جنبه تسبيح گويي آن داراي شان اخلاقي و معنوي است» اين مبنا منجر به ايجاد تصور شايسته نسبت به محيط مي گردد و تصور افراد را اولا در نگاه ارزشيشان به هستي؛ در ثاني پذيرش مسئوليتشان در برابر عالم و ثالثا باور به تاثيروضعي رفتار ما با محيط زيست در زندگي مادي و معنوي تغيير داده و منجر به اينجاد گرايش و ميل و در نهايت صدور رفتار اخلاقي نسبت به محيط گردد. آموزه هاي اخلاق اسلامي چنين ظرفيتي را براي انگاره بخشي به افرادپيشنهاد مي دهد كه منجر به آموزش و ترويج اخلاق زيست محيطي مي گردد. اين پژوهش در راستاي تبيين اين منبا و نحوه اثر بخشي آن در دروني سازي اخلاق زيست محيطي و چگونگي ارائه ان در قالب طرحي راهبردي سامان يافته است.