واكاوي الگوي گردشگري اسلامي ( مورد مطالعه : روستاي كندوان ،شهرستان اسكو)

برنامه ريزي و توسعه گردشگري به عنوان عامل مهمي در روند اقتصادي شدن امور اجتماعي، فرهنگي، و نگرش ابزاري و كاربردي و كالايي به طبيعت و فرهنگ، توجه به ديدگاههاي مختلف درباره گردشگري را ضروري مي سازد. معمولا از تورسم به عنوان ابزاري براي تحريك اقتصادهاي بحراني و تقويت فعاليت هاي توسعه اي از طريق ايجاد مشاغل و درآمد استفاده مي شود . در جهان امروز نيز كه جهان ارتباطات نام گرفته ، صنعت گردشگري همچنان جايگاه خود را داراست، به گونه اي كه بهرده برداي صحيح و سالم از اين صنعت در كشور اسلامي ايراني، بايد با الهام از فرامين اسلامي و ارزش ها و الگوهاي فرهنگي آن همراه باشد و نخستين شرط موفقيت آن در اين نهفته است كه زمينه هاي جذب توريست را فراهم آوريم و در چارچوب قوانين مذهبي و آداب و رسوم ملي، اين صنعت مهم و سود آوررا فعال و پويا سازيم. با اين وجود به منظور نائل شدن به هدف ايجاد توسعه اقتصادي هماهنگ با حفاظت از محيط زيست و نيز رشد و تقارن ناشي از بهره هاي اجتماعي، اقتصادي، سياسي و ... نضج گرفته از توريسم، مي بايست رفتار هاي اجتماعي و فرهنگي جامعه مقصد مد نظر قرار گيرد و سياست هاي جذب گردشگر متناسب با الگوهاي فرهنگي آن سامان پذيرد. هدف اين تحقيق، بررسي عوامل موثر بر ميزان حمايت فعاليت هاي فرهنگي – اسلامي ساكنين از توسعه گردشگري در نواحي روستايي روستاي تاريخي كندوان از روستاهاي شهرستان اسكو مي باشد. اين تحقيق به لحاظ روش از نوع پيمايشي مبتني بر استفاده از پرسشنامه مي باشد. جامعه آماري به سه گروه خانوارهاي ساكن معمولي، فعالان بخش خدماتي و مسئولين بخش عمومي تقسيم و از روش نمونه گيري طبقه اي نسبي با حجم 100 نفر استفاده شد. به منظور تحليل متغيرهاي مورد مطالعه، با استفاده از نرم افزار SPSS وو روش هاي آماري همبستگي، رگرسيون و آزمون هاي آماري ناپارامتريك استفاده شده است. همچنين با استفاده از مدل SWOT موقعيت اين روستا را در زمينهاي اجتماعي و اقتصادي و خدماتي و فرهنگي – اسلامي به دست آورديم ، به طوري كه در اين تحقيق توسعه گردشگردي به عنوان متغير مستقل و اثرات مثبت و منفي آن در ابعاد اقتصادي، و فرهنگي، محيطي و ميزان حمايت جامعه ميزبان به عنوان متغير وابسته تحقيق مورد تبيين قرا گرفتند. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد به طور كلي ساكنين روستايي روستاي كندوان با 7/82 درصد توافق، گرايش و نگرش مثبتي در رابطه با توسعه گردشگري اسلامي در حوزه مذكور دارند و همچنين از نتايج تحقيق بر مي آيد كه ماهيت نگرش ساكنان محدوده مورد مطالعه نسبت به گردشگري اسلامي با يكديگر تفاوت معني داري دارند و ميزان حمايت ساكنان تحت تاثير سطح توسعه گردشگري مي باشد. به طوري كه با افزايش ميزان اثرات منفي ناشي از توسعه گردشگري در مقايسه با منافع حاصله، به تدريج از ميزان حمايتهاي ميزبان كاسته خواهد شد.