اندازه‌گيري كارايي توليدات عشاير زيست بوم ميانه

جامعه عشايري كشور با جمعيت 2 /1 ميليوني و با در اختيار داشتن 24 ميليون واحد دامي و 32 ميليون هكتار از اراضي مرتعي سالانه با توليد و عرضه 160 هزار تن گوشت قرمز و 400 هزار تن شير سهم بسزايي در تامين نياز غذايي كشور دارند. علي‌رغم وجود پتانسيل‌هاي قوي در مناطق عشايري اين جامعه ساليان متمادي در فقر و محروميت بسر برده و در شاخص‌هاي مختلف توسعه و برخورداري پايين‌تر از جوامع شهري و روستايي قرار دارند. رشد كمي و كيفي توليدات عشاير ضمن كمك به تامين امنيت غذايي كشور با افزايش درآمد و بهبود اوضاع معيشتي عشاير باعث اصلاح وارتقاء اين شاخص‌ها خواهد شد. بي‌شك افزايش كارايي توليدات يكي از راههاي حصول به اين مهم مي‌باشد. مطالعه حاضر به بررسي كارآيي فني توليدات عشاير زيست بوم ميانه مي‌پردازد. به اين منظور داده‌هاي لازم از 93 خانوار بهره‌بردار عشايري در سال 1394-1393 به روش نمونه‌گيري تصادفي جمع‌آوري و كارايي توليدات بهره‌برداران با استفاده از روش DEA اندازه‌گيري شد. ميانگين كارايي فني با بازده ثابت نسبت به مقياس2/ 87، با بازده متغيير نسبت به مقياس 3/ 93 وكارايي مقياس 5/ 93 به دست آمد. نتايج به دست آمده نشان مي دهد اندازه گله با سطح كارايي رابطه مثبت و معني‌دار و ميزان استفاده از نيروي كار اعضاي خانوار و نيروي كار چوپان با سطح كارايي رابطه منفي و معني‌دار دارند. همچنين، استفاده بيش از حد از نهاده يونجه وهزينه واكسن و درمان بر كارايي عشاير اثر منفي داشته است.