چكيده فارسي :
مسئوليت اجتماعي شركتها (CSR) در سالهاي اخير مباحثي مانند تعهدات اخلاقي، اجتماعي و فرهنگي، قانوني و زيست محيطي را نيز در بر گرفته و از نظر موضوعي حوزه وسيع تري را در بر مي گيرد. كميسيون اروپايي، CSRرا يك مفهوم كه به موجب آن شركت ها به طور داوطلبانه براي كمك به جامعه بهتر فعاليت مي كنند تعريف مي كند. (Midttun, 2005; Roome, 2005)
در نگاه اول به نظر مي رسد CSR مسأله مربوط به بخش دولتي نمي‌باشد (Garriga and Melé, 2004) ولي با توجه به اينكه دولت‌ها نمايندگان تأمين و حفظ منافع عمومي جامعه هستند (Albareda et al., 2004) صاحب نظران معتقدند دولت بايد CSR را ترويج كند و آگاهي در مورد اهميت آنرا افزايش دهد. (Skare and Golja, 2014)
از سال 2002 در كشورهاي توسعه يافته بر نقشهاي بخش دولتي در تشويق شركتها براي مسئوليت‌هاي اجتماعي تأكيد بيشتري شده است. (Albareda et al., 2004) زادك، همكاري و مشاركت دولت و بخش دولتي در ترويج مسئوليت اجتماعي شركتها را به عنوان يك مرحله جديد در توسعه CSR توصيف مي كند. (Zadek, 2001) با توجه به تاكيد بر نقش بخش دولتي در ترويج و ارتقاي مسئوليت اجتماعي شركتها بن و ديگران (2010) بيان مي كنند يكي از موضوعات مهم در خصوص CSR شناخت نقش هاي مرتبط با بخش دولتي مي باشد. (Benn et al., 2010)
به موجب قوانين بالادستي كشور، بخش هاي مختلف اعم از صنعت نفت كشور از اكتشاف و استخراج گرفته تا بهره برداري و پالايشگاه ها، بخش هاي صنعت آب، برق، كشاورزي، معدن و انرژي كشور كه قبلا توسط بخش دولتي مديريت مي شد به بخش خصوصي واگذار گرديده است. از اينرو اين سوال مطرح مي شود كه آيا بخش دولتي براي ترويج CSR براي شركتهاي فعال بخش خصوصي نقش هايي بر عهده دارد؟ با توجه به اينكه در تحقيقات قبلي نقش هاي بخش دولتي در ترويج CSR بررسي نشده است لذا هدف اين مقاله بررسي نظرات و ديدگاه هاي مختلف به منظور شناسايي نقش هاي بخش دولتي در ترويج مسئوليت اجتماعي شركتها مي باشد.
