بررسي نقش صنعت بيمه بر توليد ناخالص داخلي ايران با استفاده از الگوي خود رگرسيوني با وقفه‌هاي توزيعي

در بين واسطه‌هاي مالي، شركت‌هاي بيمه نقش مهمي در انجام وظايف نظام مالي ايفا مي‌كنند و ابزار اصلي مديريت ريسك براي افراد و شركت‌ها محسوب مي‌شوند. از طريق صدور بيمه‌نامه‌ها وجوه را جمع‌آوري و آن‌ها را به‌منظور تأمين مالي سرمايه‌گذاري به واحدهاي اقتصادي داراي كسري منتقل مي‌نمايند. بنابراين طبق تئوري، بخش بيمه مي‌تواند به‌عنوان يكي از عوامل مؤثر در رشد اقتصادي مطرح باشد. بايد توجه داشت كه تقويت پيوند بين بيمه و ساير بخش هاي مالي نيز بر نقش احتمالي شركت هاي بيمه در رشداقتصادي تأكيد مي كند. بيمه ها همانند بانك ها و بازارهاي سرمايه نيازهاي واحدهاي شغلي و خانوارهارا در واسطه هاي مالي تأمين مي كنند. در اين پژوهش به‌منظور بررسي تأثير توسعه خدمات مالي بر توليد ناخالص داخلي از الگوي خود توضيح برداري (ARDL) و از داده‌هاي سري زماني اقتصاد ايران استفاده شد. نتايج نشان داد كه متغير توليد ناخالص داخلي با يك وقفه تأثير معني‌داري بر ميزان همان متغير در سال جاري دارد، به‌گونه‌اي كه با افزايش آن انتظار رشد اقتصادي بيشتر در سال‌هاي آينده وجود دارد. متغير سرمايه‌گذاري در همان سال با يك وقفه بر ميزان توليد ملي تأثيري نداشته ولي با وقفه دو و سه‌ساله اثر مثبت و معني‌داري بر رشد توليد ناخالص داخلي دارد. در مورد متغير بيمه مي‌توان گفت كه اين متغير در يك دوره كوتاه‌مدت تأثيري بر توليد ملي ندارد.ولي بررسي رابطه بلندمدت نشان مي‌دهد كه رابطه مثبت و معني‌داري بين بيمه و توليد ناخالص داخلي وجود دارد.