تاثير منابع مختلف چربي و سطوح مختلف متيونين در جيره بر خصوصيات لاشه بلدرچين هاي ژاپني

The effect of different fat sources and different levels of Methionine in the diet on carcass characteristics of Japanese quails

اين آزمايش به منظور بررسي تاثير منابع مختلف چربي و سطوح مختلف متيونين در جيره بر خصوصيات لاشه بلدرچين هاي ژاپني انجام شد. تعداد 768 قطعه بلدرچين ژاپني از سن 15 تا 35 روزگي در قالب يك آزمايش فاكتوريل 3×4 به 12 تيمار و هر تيمار داراي چهار تكرار و هر تكرار شامل 16 قطعه بلدرچين اختصاص داده شدند. فاكتورهاي مورد بررسي شامل منبع چربي (بدون چربي، روغن سويا، روغن ماهي كيلكا و چربي طيور) و سطح متيونين جيره ((در سطح توصيه NRC(1994)، 10 درصد بيشتر از توصيه NRC(1994) و 20 درصد بيشتر از توصيه NRC (1994)) بودند. در پايان دوره آزمايش (سن 35 روزگي) از هر واحد آزمايشي دو قطعه پرنده به طور تصادفي انتخاب و كشتار شدند و وزن نسبي (درصد) لاشه و اجزاي لاشه شامل سينه، ران ها، گردن، بال ها، پشت، پاها و چربي محوطه شكمي اندازه گيري شدند. نتايج اين آزمايش نشان دادند كه هيچكدام از خصوصيات لاشه بين تيمارهاي آزمايشي تفاوت معني داري نداشتند (0/05 p).

This experiment was conducted to evaluate the effect of different fat sources and different levels of Methionine in the diet on carcass characteristics of Japanese quails. A total of 768 Japanese quails were assigned in a 4×3 factorial arrangement to 12 treatments and 4 replicates of 16 Japanese quails in each from 15 to 35 days of age. The factors of interest included fat source (without fat, soybean oil, Kilka fish oil and poultry fat) and dietary Methionine level (at the level of NRC (1994) recommendation, 10 percent higher than NRC (1994) recommendation and 20 percent higher than NRC (1994) recommendation). At the end of experimental period (35 day of age), two birds were randomly selected from each experimental unit and slaughtered and the relative weights (percent) of carcass and carcass components including breast, thighs, neck, wings, back, feet and abdominal fat were measured. The results of this experiment showed that none of carcass characteristics had significant difference among experimental treatments (P 0.05).