سايه طبيعت بر انديشه هاي انسان و روح حاكم بر فضا در طراحي معماري

The influence of nature on human thoughts and the spirit governing space in architectural design

تهيه سرپناه از ديرباز از مهمترين نيازهاي بشر بوده است، بطور كلي مسكن از روي هم گذاردن سنگ و آجر و ... پديد نمي آمد بلكه گاهي با از ميان برداشتن انبوهي از خاك شكل مي گرفت و انسان تنها نياز به خشت، آجر و ملات نداشت، بلكه بايد توده هايي را بر مي داشت تا پناهگاه مهيا كند. با اندك نگاهي به آثار هنري ايرانيان و تأملي كوتاه در آنها در مي يابيم كه سرچشمه تمامي هنرهاي ايراني برگرفته از تجسم عيني انديشه مردماني است كه تلاش كرده‌اند جهان بيني خود را در قالب آن هنر بيان كنند.طبيعت دستاورد معمار هستي، خداوند عالم است و اغلب براي معماران سرچشمه الهام بوده است. به دليل گرايش ذاتي و فطري انسان‌ها در تعامل با طبيعت و تأثيرات قابل توجه ارتباط با طبيعت در روح و جشم آدمي بشر همواره به دنبال ايجاد رابطه‌ي منطقي و مناسب ميان فضاي درون و طبيعت بيرون بوده است. امروزه نياز جسمي و روحي انسان به برقراري ارتباط با طبيعت موجب گرديده كه در همه جوامع طبيعت به مثابه ميراث فرهنگي تلقي شود. اينگونه نگريستن به نيازي بنام مسكن نمونه ايست عالي از ايده متحورانه از برداشت معمار در تعريف خانه و سرپناه . نقطه قوت و قابل تامل در اينگونه محيط ها ، تطبيق كامل آنهاست با بستر طبيعي و در نهايت امر معماري پايدار . هدف از انجام اين تحقيق مقايسه روح حاكم بر فضاست در روستاهايي كه بصورت طبيعي شكل گرفته اند ور روستاهايي كه افراد بشر روي زميني صاف و با خشت و گلي بنا كرده‌اند. بررسي اينكه براي حفظ سرمايه هاي موجود چه با ياد كرد ؟ توسعه و مرمت اين روستاها چگونه بايد شكل بگيرد كه آيندگان نيز ميراث دار اين تعامل دو طرفه انسان با طبيعت پيرامونش باشند؟ اينكه آيا ما توانسته‌ايم در توسعه و مرمت روستا ريتم و روح حاكم بر اين فضاها را دنبال كنيم؟