بررسي مولفه هاي تاثير گذار تابشي بر طراحي ساختمان هاي مسكوني همساز با اقليم (نمونه موردي شهر يزد)

الگوهاي معماري مرسوم در هر منطقه اي به خوبي بيانگر اقليم آن منطقه مي باشد كه محدوديت هايي را در زمينه طراحي شهري و معماري ساختمان ها ي آن به همراه خواهد داشت. شهر يزد با آب و هوايي گرم و خشك، روي كمربند زرد تابشي قرار دارد و از نظر دريافت انرژي خورشيد داراي پتانسيل بالايي مي باشد. مساكن يزد به گونه اي است كه در برابر فرسايش باد و توفان هاي ماسه اي و تابش خورشيد مقاوم باشد بنابراين معماران بايد سرپناه مورد نياز در اين منطقه را به گونه اي طراحي نمايند كه بهترين امكانات طبيعي اعم از عناصر اقليمي و مصالح در آن ها رعايت شده باشد. هدف از انجام اين پژوهش بهره گيري از انرژي لايزال خورشيدي، تامين آسايش حرارتي و نورگيري ساختمان ها در فصول مختلف با تبعيت از اصول طراحي اقليمي مي باشد. پژوهش حاضر از نوع كاربردي بوده و اطلاعات آن با استفاده از منابع كتابخانه اي شامل كتب، مقالات، مستندات و مشاهدات ميداني جمع آوري گرديد. اين تحقيق از نوع كيفي و كمي و به روش توصيفي، تحليلي انجام گرديده است. نتايج حاصل از آن بيانگر اهميت توجه به عناصر اقليمي و به طور اخص انرژي خورشيد در طراحي كالبدي ساختمان بوده كه رعايت آن ها منجر به ايجاد طراحي پايدار بنا همراه با رعايت آسايش حرارتي مساكن در استفاده از انرژي تجديد پذير تابش خورشيد مي باشد.