بررسي مولفه هاي منظر شهري تاثير گذار در امنيت فضاهاي عمومي شهري

محيط از جنبه هاي كالبدي و اجتماعي به صورت توأمان ساخته شده است. انسانها مكانهاي اطراف خود را خلق ميكنند و مكان مستقل از انسان معنا ندارد. رابطه بين انسان و مكان رابطه اي سوداگرانه است. افراد چيزهاي مثبت و منفي را از محيط گرفته و يا به آن پس ميدهند در بسياري از موارد نوع طراحي فضاي كالبدي، نقشي كه مكان خاصي به خود ميگيرد و ابعاد اجتماعي يك محدوده منجر ميگردد كه فضاها امن و يا بالعكس ناامن گردند . عواملي كه امنيت شهري را از بين ميبرند و موجب تهديد يا كاهش امنيت شهرهاي بزرگ ميشوند، بسيارند و برخي فضاهاي شهري يكي از عوامل اصلي تهديد كننده امنيت شهرها هستند، اين فضاها معمولا از ديد محفوظ هستند به همين خاطر فضاهاي دنج و مطمئني براي فعاليتهاي غيرمجاز و ناهنجار محسوب ميشوند. امنيت به عنوان يكي از نيازهاي اساسي در ساختار شهري به شمار مي رود كه با گسترش روند شهرنشيني و افزايش تراكم جمعيتي اهميتي مضاعف مي يابد. امنيت نوعي احساس آرامش و آسايش دروني قلمداد ميشود كه از مولفه هاي فعال محيط به دست ميآيد. در واقع به هر ميزان اگر امنيت نسبي برقرار باشد ولي به طور طبيعي اين برهم ريختگي فضايي احساس ناامن بودن محيط را در مخاطب دامن زده و اضطراب را بر او مستولي ميسازد. با توجه به آنچه گفته شد در اين تحقيق قصد داريم كه مولفه هاي اثر گذار بر امنيت در فضاهاي عمومي شهر را شناسايي كنيم .روش تحقيق با استفاده از روش اسنادي كتابخانه اي ميباشد و با مطالعات اين نتيجه بدست آمده عوامل تاثير گذار در فضاهاي عمومي شامل: خاطره انگيزي، تراكم جمعيت، حسن مكان، ادراك عمومي و لذت بصري، نظارت اجتماعي و فرم و ريخت شناسي شهر مي باشد.