شناسايي عوامل آسيب رسان به آموزش و فراگيري معماري در دانشگاه آزاد بهبهان

در تمام طول تاريخ ،آموزش و فراگيري يكي از اركان جوامع متمدن بوده است.ودر عصر حاضر،اهميت آن به اندازه اي ارتقا يافته كه كيفيت آموزش به عنوان يك اصل مهم تعريف گشته است، اصلي تاثيرگذار بر درجه بندي يك سطح آموزشي است از وضعيت دانش آموختگان اين نظام از نظر دانش،نگرش و توانايي هاي كسب شده. برنامه هاي آموزشي ،بايد تنگاتنگ و مكمل برنامه هاي عمراني و پژوهشي در جامعه و معماري باشند،و هر از گاهي به نواقص خود بنگرد ودر برنامه هاي خود بازنگري كنند. . در اين دوران بررسـي عـواملي ماننـد مكـان آموزشي، جامعه شناسي معمارانه، حضور استاد در تمام مراحل آموزش ومدل يادگيري آموزه هاي معماري، كه هركـدام در دوره اي پرورش دهنده ي معماراني با مباني نظري و توان اجرايي خاص خود، در خور نام ايران، معماري ايرانـي بوده اند؛ بايد مورد تاكيد قرار گيرد. نوع روند آموزش به خصوص در رشته معماري به گونه اي است كه بسياري از دانشجوياني كه با علاقه قبلي وارد دانشگاه مي شوند در برخورد با اين نوع روند دچار سردگمي شده و در بسياري موارد اين علاقه كمرنگ تر مي شود. در مواردي نيز منجر به انصراف دانشجو و پذيرش در رشته ديگري مي گردد. اين پژوهش از روش جمع آوري اطلاعات از مطالعات كتابخانه اي اعم از پايان نامه و مقالات و كتب مربوطه و ميداني با رويكردي توصيفي است كه به دنبال شناخت عوامل آسيب رسان آموزش معماري در دانشگاه آزاد اسلامي بهبهان در سال 1396 بوده است . براي تحقيق، از نظرسنجي با افراد درگير مسئله (دانشجويان گروه معماري دانشگاه آزاد بهبهان) استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان داد كه انگيزه قبلي دانشجو، صلاحيت تخصصي استاد و ديدگاه دانشجو نشان از وضعيت مطلوب و رضايت بخشي دارد، و متغيرهاي، نحوه تدريس استاد، صلاحيت عمومي استاد، برخورد استاد نا مطلوب اين متغير در دانشگاه را نشان مي دهد.