بررسي استفاده از اصول معماري سبز در طراحي خانه هاي مسكوني سنتي ايران (نمونه مورد مطالعه خانه بروجردي ها )

رشد سريع جمعيت و عدم توجه به طبيعت منجر به مصرف بيش ازحد سوخت هاي فسيلي ، مشكلات زياد و جبران ناپذيري اعم از گرم شدن زمين و آلودگي هوا در پي دارد. فعاليت هاي ناصحيح معماري، شيوه هاي ساخت و ساز و سبك زندگي در بناها سهم عمده اي در ايجاد اين مشكلات داشته است . به همين دليل ايده ها و راهكار هاي موثر براي بهبود بخشيدن وضع موجود در رأس برنامه توسعه معماري بنام « معماري پايدار» قرار گرفته است. معماري پايدار يك ويژگي زمينه اي )بومي ( است. در سالهاي اخير، مفهوم پايداري به موضوع مورد علاقه مشترك رشته هاي متعددي تبديل شده است. دليل اين محبوبيت اجراي توسعه پايدار است. مفهوم معماري سبز كه به توسعه پايدار يا ساختمان سبز نيز معروف است، نظريه، علم و سبك ساختمان هايي است كه براساس اصول سازگار با محيط زيست طراحي و ساخته مي شوند. معماري سبز تلاش دارد تا تعداد منابعي كه در ساخت، بهره برداري و اداره ساختمان مصرف ميشود به حداقل رساند و نيز آسيبي كه به واسطه انتشار، آلودگي و اتلاف اجزاي ساختمان به محيط زيست وارد مي شود محدود سازد.معماري سنتي ايران به عنوان يكي از بهترين نمونه هاي معماري پايدار نشان دهنده توجه ايرانيان به صرفه جويي در مصرف انرژي مي باشد كه به منظور استفاده صحيح از انرژي هاي تجديدناپذير ،از راه و روش هاي موثري با توجه به اقليم و عوامل محيطي اعم از انرژي خوشيد،باد و غيره استفاده ميكردند.اين مقاله جهت بررسي پايداري ( اصول معماري سبز ) در معماري سنتي ايران مي باشد . در اين تحقيق نمونه موردي از خانه بروجردي ها در شهر كاشان مورد بررسي قرار گرفته است، كه بعنوان بارزترين نمونه تطبيق معماري با شرايط اقليمي مي باشد.