بررسي رابطه متقابل افزايش امنيت و كيفيت فضاهاي شهري (مطالعه موردي: بازار كرمان)

بشر در طول اعصار و قرون، هميشه در پي اتخاذ تدابيري جهت مبارزه با پديده ي بزه و ناهنجاري اجتماعي و پيشگيري از وقوع آن بوده است. يكي از راهبردهاي مهم پيشگيرانه از جُرم و ايجاد امنيت رواني در محيط شهري، پيشگيري از طريق معماري شهري و طراحي محيطي است، طراحي مناسب و كاربردي مؤثر از فضا و محيط ساخته شده كه منجر به كاهش فرصت هاي مُجرمانه، ترس از جُرم و بهبود كيفيت زندگي و موجب امنيت رواني در محيط ميشود. مفهوم امنيت اجتماعي و احساس امنيت شهروندان را ميتوان به عنوان عنصري كليدي در جهت دستيابي به شهري آرماني و دور از آسيب هاي شهري و كجروي هاي اجتماعي تلقي نمود. در اين پژوهش سعي شده است با ديدگاه توصيفي – تحليلي در ابتدا به بررسي تاثير افزايش امنيت بر كيفيت فضاهاي شهري و همچنين متقابلا تاثير ويژگيها و خصوصيات فضاهاي شهري بر افزايش امنيت شهروندان پرداخته شود و در نهايت به بررسي خصوصيات و ويژگيهاي بازار كرمان(به عنوان نمونه اي بارز از يك فضاي شهري) كه باعث كاهش امنيت و افزايش جرم خيزي اين فضاي شهري است پرداخته ميشود. از نتايج پژوهش ميتوان چنين استنباط كرد كه با تقويت احساس مالكيت مردم نسبت به فضاي اطرافشان ، كنترل دسترسي ها و با ايجاد و طراحي فعاليت هاي اجتماعي در مكانهاي برخوردار از پتانسيل هاي جرم خيز ميتوان ميزان نظارت مردمي در اين مناطق را افزايش داد تا اين مناطق با برخورداري از رفت و آمدهاي مردمي ، محيطي براي تعاملات اجتماعي و نظارت شهروندي گردد و در نهايت باعث افزايش امنيت اين مناطق شود.