بررسي جايگاه روانشناسي محيط در حوزه ي معماري و شهرسازي

روانشناسي محيطي مطالعه پيچيده بين مردم و محيط اطرافشان است . به عقيده جيفورد روانشناسي محيطي با شاخه اصلي روانشناسي تفاوت دارد زيرا به محيط فيزيكي روزمره مي پردازد اين علم چارچوبي از نقطه نظرات ، تحقيق ها و فرضيات را فراهم مي آورد كه مي تواند به ما در درك بهتري از روابط متقابل انسان و محيط اطراف ، كمك كند . با استفاده از اين دانش مي توان پيش از طراحي و ساخت ، ارزيابي هايي را انجام داد كه بهترين ابزار براي طراحان حرفه اي به حساب مي آيد . اگر ما بدانيم چه چيز در گذشته عملكرد بهتري از خود نشان داده است ، براي طراحي بهتر در آينده آمادگي بيشتري خواهيم داشت. در قرن معاصر موضوع رابطه انسان و محيط و قابليت ترجمه آن به زبان طراحي محيط و معماري، مورد توجه پژوهشگران اين حوزه از دانش بوده است. در اين راستا شناخت انسان و ويژگي هاي محيط روانشناسي محيطي، رابطه ي دو سويه بين محيط و انسان و همچنين نظريه ها و مكاتب اين حوزه و تأثير كيفيت محيط ساخته شده بر رفتار و روان انسان داشته است. معماران از سال هاي گذشته مقوله هايي از علوم رفتاري و فلسفه را در مورد ماهيت تفكر و رفتار بشر، به كمك گرفته انـد. از سـوي ديگـر نظريه هاي معماري اخير نشان مي دهد كه باورهاي طراحان و مردم راجع به محيط متفاوت است. در واقع دو بعد روحي و كالبدي انسان از روزگاران كهن تا امروز در پي پاسخ به پرسش هاي كليدي و روزآمد براي رفع نيازهاي خود بوده است. پژوهش زير در راستاي پاسخ به اين سوال كه تا چه ميزان علم روانشناسي محيطي در معمـاري و طراحـي فضـا مـوثر اسـت.