تاثير فرم كالبدي بر كيفيت زندگي ‌شهري (مطالعه موردي: شهر رامسر)

شهرها ، سيستم پيچيد ه و پويايي هستند كه درگذر زمان دستخوش تحولات كالبدي،اجتماعي،اقتصادي و ... گرديده اند. در راستاي نيل به توسعه شهري دستيابي به رفاه اجتماعي و ارتقاء كيفيت زندگي از حقوق مسلم هرفرد وجامعه است ؛بدين منظور كاهش فاصله ميان آنچه هست و آنچه بايد باشد از اهداف مهم برنامه ريزان شهري است . باتوجه به موضوع تحقيق يعني تاثيرفرم كالبدي شهر بركيفيت زندگي نمونه ي موردمطالعه شهر رامسر،قابل ذكراست كه هدف اصلي تحقيق حاضر تاثير دو پارادايم و الگوي توسعه ي شهري يعني فرم فشرده و پراكنده بركيفيت زندگي شهروندان باتاكيد برابعاد كالبدي،حمل ونقل،محيطي ،اجتماعي ،اقتصادي ونگرش است.بدين منظوربراي شناخت الگوي توسعه در نمونه هاي پژوهش از توزيع تراكم خالص مسكوني ،تراكم خالص و ناخالص شهري ، اختلاط كاربري ، بعد وتعدادخانوار استفاده شد . همچنين به منظور ارزيابي كيفيت زندگي درمحلات شهر رامسر به توليد پرسشنامه اي60 سوالي وتوزيع آن ها بين 385 خانوار (براساس مدل كوكران)درشش محله ي مجزاي شهر رامسر وتحليل آماري پرسشنامه هاي جمع آوري شده باكمك نرم افزار Spss پرداخته ايم .نتايج حاصل ازآزمون بااستفاده از روشهاي آماراستنباطي همچون تحليل واريانسي نمايان مي سازند كه دوالگوي فشرده و پراكنده درمحلات شهر رامسر ، تاثيري دركاهش و افزايش كيفيت زندگي شهروندان ندارد .