بررسي عوامل رضايتمندي دانشجويان از دانشگاه

افزايش كيفيت آموزشي دانشگاه ها مسئله با اهميتي است كه در ساليان اخير مورد پافشاري بيشتر قرار گرفته است. يكي از فعاليتهاي ضروري به منظور بهسازي كيفيت آموزش، كاربردي سازي تدريس از طريق ارزيابي منظم كيفيت تدريس اساتيد به روشهاي گوناگون ميباشد كه با اهميت ترين آنها روش ارزيابي به وسيله دانشجويان است. با اين حال به نظر ميرسد روش هاي فعلي سنجش كيفيت تدريس در كشور از توانمندي مورد نياز برخوردار نبوده و ايرادهايي بر آن ها وارد است. با وجود آن كه مطالعات نسبتا بالايي در داخل كشور و دانشگاه هاي مختلف به منظور سنجش كارايي اين روش ها انجام شده اند وليكن تا الان يك پژوهش جامع و برآمده از مجموع مطالعات به منظور بررسي ميزان توانمندي اين روشها در سطح اجرا انجام نشده است. در اين زمانه كه بحث رقابت بر سر كيفيت دانشگاه ها و مباحثي از اين قبيل بين دانشگاه هاي ايران است دانشگاه هاارا درگير يك سري تغيراتي كرده است و بر اين اساس دانشگاه ها تلاش مي كنند كه با برطرف كردن ايرادات و تقويت نقاط قوت خود رضايت دانشجويان را جلب كرده و رتبه علمي دانشگاه را بالا ببرند و نتايج درخشان تري به دست بياورند. اين رضايتمندي با عواملي همچون روش هاي تدريس مدرن و انگيزه سازي در دانشجويان و ...مي تواند به دست آيد. رضايتمندي دانشجويي يكي از اهداف مهم براي دانشگاه است تا هم تعداد دانشجويان بالابرود و هم با استفاده اساتيد مجرب و روش-هاي صحيح تدريس در امر پيشرفت علمي گام هايي بردارد. هدف از نگارش اين مقاله ارائه مطالبي است كه بتواند در اين روند به مسئولين دانشگاهي كمك كرده و باعث پيشرفت دانشگاه شود.