رابطه بين هوش كلامي با مهارت حل مسأله رياضي در دانش آموزان پايه پنجم شهرساري

هدف كلي پژوهش حاضر، بررسي رابطه بين هوش كلامي با مهارت حل مسأله رياضي در دانش آموزان پايه پنجم شهر ساري است. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش همبستگي است. جامعه آماري شامل دانش آموزان پايه پنجم شهر ساري در سال تحصيلي 96-95، كه تعداد آن ها 4440 نفر بود. بر اساس جدول مورگان، با روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي تعداد 351 نفر از دانش آموزان به عنوان گروه نمونه انتخاب شده بودند. جهت گردآوري داده ها از فرم مقياس درجه بندي رفتار حل مسأله و مقياس هوش كلامي تجديد نظر شده وكسلراستفاده شد كه از نظر روايي و پايايي هر دو آزمون تاييد شده و استاندارد مي باشند و در پژوهش هاي متعددي مورد استفاده قرار گرفته شدند. نتايج حاصل از اجراي آزمون با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين هوش كلامي دانش آموزان پايه پنجم با مهارت حل مسأله رياضي آنها رابطه معناداري وجود دارد و هر دانش آموزي كه در مهارت حل مسأله ضعيف بود نسبت به دانش آموزاني كه در مهارت حل مسأله توانايي بيشتري داشت، از هوش كلامي پايين تري برخوردار بود.