بررسي عوامل موثر نشاط وشادكامي

واژه‌ي نشاط در لغت فارسي به معاني سرزندگي، زنده‌دلي، خوش‌دلي، سبكي و چالاكي يافتن براي اجراي امور، خوشي، شادماني، خرمي، سرور، شادي، طرب، خرسندي و در مقابل كسل آمده است. در لغت‌نامه دهخدا، در ادامه‌ي لغت شادي چنين آمده است: حالت مثبتي كه در انسان به وجود مي‌آيد و در مقابل غم و اندوه قرار دارد. دهخدا در همين كتاب، شادي را به شادماني، خوش‌حالي، مسرت، نشاط و طرب تعريف كرده است. پديده‌ي شادي در روان‌شناسي، در حوزه‌ي «انگيزش و هيجان» بررسي، تبيين، تحليل و تعريف مي‌شود. در مباحث جامعه‌شناسي، در بيشتر زيرشاخه‏‌هاي آن مانند جامعه‌شناسي جوامع مختلف انساني، طبقات مختلف اجتماعي، جامعه‌شناسي پديده‏‌هاي متفاوت اجتماعي، جامعه‌شناسي اوقات فراغت و مانند آن، موضوع شادي، كم يا زياد مطرح مي‌شود و دقت و توجه جامعه‌شناسان را به سوي خود جلب مي‌كند. مطالعات، نشان داده اند كه انسان هاي شاد و سالم در جامعه متمدّن، انسان هايي مسئوليت پذير و شهرونداني خوب خواهند بود. هر چه هوش هيجاني (مهارتي ـ اكتسابي) در ما بالاتر باشد، هيجانات و احساسات، به ما بيشتر كمك مي كنند تا اطّلاعات مربوط به پايه و اساس سلامتي (يعني شادي) را جمع آوري و اولويت بندي و پردازش كنيم تا به بهترين شكل از آنها استفاده گردد. كساني كه هوش هيجاني بالاتري دارند، با توسّل به مهارت خودشناسي»، بيشتر مي توانند به ريشه هاي پنهان شادي يا غم خود، آگاه شوند و آن را مديريت كنند و طبعاً چنين كساني به موفّقيت، نزديك ترند.