بررسي تاثير مشخصات اسكلت ساختمان‌هاي فولادي بر ميزان تغيير شكل جانبي و برش پايه سازه

به طور معمول در ساختمان‌هاي فلزي از مهاربندها براي مقاومت در برابر نيروهاي جانبي و جهت كاهش تغييرمكان جانبي طبقات استفاده مي‌گردد. مهاربندها داراي انواع گوناگون هم مركز، خارج از مركز و با المان زانويي هستند كه استفاده از هر كدام در جاي مطلوب كمك زيادي به ما خواهد كرد. استفاده از بادبندهاي هم محور در قاب‌هاي مهاربندي باعث افزايش سختي و همچنين كاهش شكل پذيري مي‌شود. اتصالات ساختمان‌ها نيز از جهات گوناگون به انواع مختلف تقسيم مي‌شوند كه مي‌توان به اتصالات صلب و نيمه صلب و مفصلي اشاره كرد. در اين مقاله به بررسي ميزان تغيير شكل جانبي و برش پايه سازه با تركيب استفاده از بادبندهاي هم مركز ضربدري در دهانه‌هاي كناري يا مياني قاب ساختماني و اتصالات صلب يا مفصلي توسط نرم افزارETABS پرداخته مي‌شود. در اين بررسي تمامي قاب‌ها در محيط نرم افزارETABS تحت تحليل استاتيكي و ديناميكي (تاريخچه زماني) قرار مي‌گيرند. تحليل ديناميكي تحت زلزله‌هاي طبس، نورتريج و كوبه انجام مي‌شود. طبق تحليل‌هاي انجام شده نمودارهاي بيشترين مقدار Drift و برش پايه قاب‌ها تحت هر زلزله رسم مي‌شود. طبق مشاهدات بدست آمده از نمودارها مشخص شده كه اتصالات گيردار (صلب) داراي تغييرمكان جانبي كمتري نسبت به اتصالات مفصلي مي‌باشند. از لحاظ مقدار برش پايه بوجود آمده در اثر زلزله‌هاي طبس و نورتريج بادبند در دهانه‌هاي كناري و زلزله كوبه دهانه‌هاي مياني كمترين مقدار را دارند. ضمنا در تامين خواسته‌هاي اتصالات گيردار بايد در اجراي مواردي نظير محدوديت مقدار عرض ورق‌هاي اتصال را در نظر گرفت.