چگونه توانستم تفكر و فرهنگ پژوهش را با راهكارهاي ايجاد انگيزه، در بين همكاران اداري و شاغل درمدارس تقويت و توسعه بخشم؟

از جمله عوامل بسيار مهم در شناخت مشكلات جامعه و يافتن راه حل براي آنها ، امر پژوهش و تحقيق است. اما متأسفانه هنوز فرهنگ پژوهش در كشور ما نهادينه نشده و باور راستين براي پژوهش در بخش هاي گوناگون آموزشي و فرهنگي تقويت نگشته است كه بتوان از آن در جهت توسعه و پيشرفت كشور استفاده نمود. اعتقاد به اينكه پژوهش مي تواند بسياري از مسائل را حل كند يا آنها را كاهش دهد در ميان مسئولان چندان قوي نيست و هنوز بسياري از دست اندر كاران طعم شيرين استفاده از نتايج تحقيق را نچشيده اند. امر پژوهش بايد با قدرت، قوت، جديت و گستردگي بيشتري در نظام آموزشي كشور ( از پيش دبستان تا تحصيلات تكميلي و آكادميك وحتي در حوزه هاي علميه ) توسعه و دنبال شود تا دانش آموزان به پژوهش و پژوهشگري علاقه مند شده و آينده تحقيقاتي كشور را به نحو مطلوب محقق نمايند. تحقق اين هدف در شرايط فعلي منوط به تقويت وتوسعه فرهنگ پژوهشي در بين جوانان، طلاب و دانشجويان آينده ساز جامعه و به كارگيري دانش هاي پژوهش محور و فناوري هاي نوين توسط آنهاست. اين مقاله ضمن ارائه راهكارهاي نو ، پيشنهاد مي كند با تغيير اساسي در ساختار نظام آموزشي و به كارگيري رويكرد پژوهش محور در برنامه هاي درسي دانش آموزان،دانشجويان، طلاب؛ مي توانند نقش تعيين كننده اي در اشاعه تفكر پژوهشي و پژوهشگري داشته و بدين ترتيب نيروي انساني مورد نياز آينده كشورمان را در جهت رشد و توسعه تأمين نمايد.