بررسي رابطه اثربخشي كلاس درس معلمان با خودكارآمدي دانش آموزان

هدف از انجام اين پژوهش بررسي رابطه اثربخشي كلاس درس معلمان با خودكارآمدي دانش آموزان پيش دانشگاهي پسر شهرستان آمل در سال تحصيلي 96-95 بوده است. بدين منظور نمونه اي به تعداد 261 نفر از دانش آموزان پيش دانشگاهي پسر شهرستان آمل با استفاده از نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. براي اندازه گيري اثربخشي كلاس درس از پرسشنامه استاندارد ادموند و همكاران و براي اندازه گيري خودكارآمدي تحصيلي از پرسشنامه خودكارآمدي تحصيلي دانش آموزان مورگان- جينكز استفاده شد. پايايي پرسشنامه بر اساس آلفاي كرونباخ و با ضريب 0.906 تاييد شد. داده هاي بدست آمده از پرسشنامه با استفاده از نرم افزار spss و ليزرل و بر اساس ضريب همبستگي پيرسون و مدل معادلات ساختاري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج آزمون فرضيه هاي فرعي تحقيق بر اساس ضريب همبستگي پيرسون نشان داد هر يك از مولفه هاي اثربخشي كلاس درس توسط معلمان ( انتقال اهداف درس ، ارائه منظم اطلاعات ، اجتناب از ابهام ، كنترل درك ، تدارك تمرين و بازخورد) با خودكارآمدي دانش آموزان رابطه معني داري دارند. نتيجه فرضيه اصلي پژوهش بر اساس مدل معادلات ساختاري نشان داد بين اثربخشي كلاس درس معلمان با خودكارآمدي تحصيلي دانش آموزان رابطه معني داري وجود دارد.