روش هاي نوين تدريس و پژوهش

يكي از مشكلات مهم و اساسي در نظام آموزش و پرورش خصوصا در كشورما به كار نگرفتن روش هاي تدريس نوين در آموزش است . به همين سبب كيفيت آموزشي از سطح مطلوب برخوردار نيست و دانش آموزان علاقه زيادي به تحصيل نشان نميدهند. يكي از دلائل آن عدم آشنايي معلمان با روش هاي نوين تدريس است. پيشرفت روزافزون علوم و تحقيقات گوناگون در حيطه هاي مختلف حاكي از آن است كه اطلاعات بشر روز به روز افزايش مي يابدو مطالب جديدي به دست مي آيد. امروزه هرفرد بشر ناچاربه استفاده از يافته هاي جديد است. روش تدريس فعال و نوين كه درآن مشاركت دانش آموز ومعلم را مي طلبد به جاي انتقال مطالب به دانش آموز به افزايش توانايي يادگيرنده در فرآيند يادگيري عنايت دارد. آموزش و تدريس هاي متكي برروش هاي فعال خود گامي است در اشاعه و ترويج علم و پرورش انسان هاي آزاد و آگاه كه ميتواند در توسعه وفناوري مثمرثمر باشد. در روش تدريس فعال سعي براين است كه فراگيرخود در كسب مفهوم سهيم باشد و ازطرق مختلف به فعاليت هاي ذهني، علمي، فردي و گروهي وادار گردد. به عبارت ديگر محتوا روي درگيرشدن دانش آموزان در كسب تجارب يادگيري تأكيد داشته و آنان را فعال مي سازد.